Η συγγραφέας Σοφία Βόϊκου, γράφει στη γραφομηχανή για τον «ΚΩΔΙΚΟΣ ’21: Η επόμενη ημέρα»…
Από την «ελευθερία» της καθημερινότητας στην «αιχμαλωσία» της ζωής μας, λόγω του COVID -19. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αλλαγή;
Πολύ… στέρησε την επαφή με τους ανθρώπους που αγαπώ με αποτέλεσμα να μην μπορώ να έχω την «αποσυμπίεση» που μόνο η συναναστροφή με φίλους προσφέρει και μείωσε τη δημιουργικότητά μου… με άλλα λόγια μου έκλεψε το χαμόγελό μου.
Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πως λειτουργήσατε και τι ήταν αυτό που σας έλειψε περισσότερο; Υπήρχαν στιγμές θυμού ή περισυλλογής;
De facto, μου έλειψε η ανθρώπινη επαφή… ιδίως στην πρώτη καραντίνα που ήταν και η πιο σκληρή. Βίωσα πολλές στιγμές και θυμού και περισυλλογής, τόσες πολλές που δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν μπορούσα να διαχειριστώ τόσο το συναίσθημα του θυμού όσο κι εκείνο το αίσθημα της ανημποριάς, πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι για ν’ αλλάξεις την κατάσταση. Ωστόσο, βαλβίδες αποσυμπίεσης στάθηκαν για μια ακόμη φορά τα βιβλία (διάβασα πολύ μα πάρα πολύ), οι συνταγές μαγειρικής που φτιάχναμε καθημερινά με την κόρη μου στην κουζίνα (και η αγωνία μας εάν θα πετύχουν) και οι βραδινές οικογενειακές συναντήσεις στο σαλόνι βλέποντας κωμωδίες.
Ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλνατε σ’ όλους εκείνους που οι συνθήκες τους απαγορεύουν να κάνουν πράξη τα «θέλω» τους;
«Κι αυτό θα περάσει…» να το πιστέψουν και να κάνουν υπομονή. Και φυσικά να ανακαλύψουν μια άλλη δραστηριότητα, ένα καινούριο «θέλω» που μπορούν να πραγματώσουν στη συγκεκριμένη περίοδο. Βοηθάει πολύ.
Αν σας ζητούσαμε να βάζατε έναν τίτλο στη χρονιά που έφυγε, ποιος θα ήταν αυτός;
«Και μη χειρότερα…»
Οι τέχνες, τα γράμματα και γενικά ο πολιτισμός, έπεσαν «θύμα» αυτής της καραντίνας ή πιστεύετε πως μέσα από αυτή θα βγουν πιο δυνατές;
Βραχυπρόθεσμα, έπεσαν θύμα… ιδίως, το θέατρο και η μουσική… όμως πιστεύω πως μόλις περάσει όλο αυτό και υπάρξει η αναγκαία ζύμωση, θα δούμε μία, έστω και μικρή, πολιτισμική έκρηξη. Θα βγούμε με όρεξη στη ζωή για να ζήσουμε όλα όσα στερηθήκαμε… Πιστεύω πως όλο αυτό θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα θετικά και θα πάει την τέχνη ένα βήμα παραπέρα…
Ο χώρος του «πολιτισμού» όμως, σύμφωνα με τα όσα έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, «κακοποιήθηκε» ψυχικά και σωματικά. Τι θα λέγατε για αυτή τη φρικτή εικόνα; Οι αποκαλύψεις, είναι μια μορφή «επανάστασης;»
Τι να πω; Ο χώρος του πολιτισμού είναι σαφώς μία μικρογραφία της κοινωνίας μας, οπότε δεν έπεσα από τα σύννεφα. Τουλάχιστον όμως το σπυρί έσπασε… οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα. Δεν ξέρω εάν αυτό το βήμα είναι μορφή επανάστασης, σίγουρα όμως είναι μία στιγμή ενδυνάμωσης και μια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Όλες οι μεγάλες αλλαγές ξεκίνησαν από ένα μικρό πρώτο βήμα.
Τι ήταν για εσάς το 1821, τι κοινά θα μπορούσε να είχε με το 2021 και πως φαντάζεστε την επόμενη μέρα;
Το 1821 για μένα, είναι η σπίθα… η απόδειξη πως από το μικρό ξεπηδάει το μεγάλο. Τα κοινά που θα μπορούσε να έχει με το σήμερα, είναι μία καινούρια αρχή, να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας και τη θέση μας στο σύγχρονο κόσμο που αλλάζει γρήγορα, να αποφασίσουμε ποιο μέλλον θέλουμε. Πώς φαντάζομαι την επόμενη μέρα; Δεν την φαντάζομαι… προσπαθώ να ζω το παρόν, είναι το μόνο σίγουρο πράγμα που έχουμε στα χέρια μας.
Παύλος Ανδριάς by aylogyrosnews
