Ο συγγραφέας Γιώργος Πολυράκης, γράφει στη γραφομηχανή για τον «ΚΩΔΙΚΟΣ ’21: Η επόμενη ημέρα»…
Από την «ελευθερία» της καθημερινότητας στην «αιχμαλωσία» της ζωής μας, λόγω του COVID -19. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αλλαγή;
Με επηρέασε αρκετά μπορώ να πω. Κυρίως επειδή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσα να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και να έρθω στη Χαλκιδική όπου έχω γράψει το σύνολο των βιβλίων μου. Κι όταν ξεκίνησα, μετά από επτά σχεδόν μήνες για τη Χαλκιδική, μου φαινόταν απίστευτο, αλλά όταν βρέθηκα απέναντι από τη θάλασσα ξέχασα όλα αυτά που είχαν προηγηθεί και άρχισα πάλι να γράφω.
Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πως λειτουργήσατε και τι ήταν αυτό που σας έλειψε περισσότερο; Υπήρχαν στιγμές θυμού ή περισυλλογής;
Στιγμές θυμού δεν υπήρχαν. Στιγμές περισυλλογής υπήρχαν πάμπολλες. Μου έλειψε η δυνατότητα να κυκλοφορώ ελεύθερα. Ως γιατρός συλλογιζόμουν τους ανθρώπους που δεν δέχονται την ύπαρξη του κορωνοϊού, που αμφισβητούν τα πάντα και δεν συλλογίζονται τους ανθρώπους που σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν χάσει τη ζωή τους από αυτή την αρρώστια. Εύχομαι και ελπίζω να έρθει η ώρα, που η αρρώστια αυτή θα είναι μόνο μια μακρινή ανάμνηση.
Ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλνατε σ’ όλους εκείνους που οι συνθήκες τους απαγορεύουν να κάνουν πράξη τα «θέλω» τους;
Να σκέφτονται, να μην σταματήσουν ποτέ να σκέφτονται ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, αλλά κυρίως να μην χάνουν την αισιοδοξία τους και να παλεύουν για αυτό που επιθυμούν. Η αρρώστια αυτή, θα έρθει μία ημέρα που θα περάσει, αυτό θέλω να πιστεύω.
Αν σας ζητούσαμε να βάζατε έναν τίτλο στη χρονιά που έφυγε, ποιος θα ήταν αυτός;
«Στο καλό…»
Οι τέχνες, τα γράμματα και γενικά ο πολιτισμός, έπεσαν «θύμα» αυτής της καραντίνας ή πιστεύετε πως μέσα από αυτή θα βγουν πιο δυνατές;
Αναμφισβήτητα έπεσαν θύμα αυτής της καραντίνας, ωστόσο οι καλλιτέχνες είναι βέβαιο ότι αυτή τη δυσκολία, που βίωσε όλη η ανθρωπότητα, θα τη μετουσιώσουν σε εξαιρετικά έργα.
Ο χώρος του «πολιτισμού» όμως, σύμφωνα με τα όσα έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, «κακοποιήθηκε» ψυχικά και σωματικά. Τι θα λέγατε για αυτή τη φρικτή εικόνα; Οι αποκαλύψεις, είναι μια μορφή «επανάστασης;»
Θεωρώ πως κάθε φριχτή αποκάλυψη, όπως αυτές που ακούμε τον τελευταίο καιρό στο χώρο του πολιτισμού, είναι μία μικρή επανάσταση για αυτόν που την κάνει, αφού πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ωστόσο, το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι μέσα από τον καλλιτεχνικό χώρο λειτουργούν με τρόπους αχαρακτήριστους, δεν σημαίνει ότι το σύνολο του πολιτισμού πάσχει.
Τι ήταν για εσάς το 1821, τι κοινά θα μπορούσε να είχε με το 2021 και πως φαντάζεστε την επόμενη μέρα;
Το 1821 ήταν αυτό που είπαν: «Ελευθερία ή Θάνατος» και αυτοί που ξεσηκώθηκαν το πίστευαν. Το 2021 έχουμε «επαναστάτες χωρίς αιτία» και ακριβώς επειδή τα δικαιώματά μας, στον δυτικό τουλάχιστον κόσμο είναι δεδομένα, οι άνθρωποι αντί να τα εκτιμήσουν και να τα εξελίξουν λειτουργούν πολλές φορές χωρίς μυαλό. Ωστόσο το 2021 ήταν και είναι ακόμα, μία χρονιά περισυλλογής αναφορικά με το τί σημαίνει πραγματικά «ελευθερία». Η επόμενη μέρα πιστεύω πως θα είναι λίγο διαφορετική ως προς τον τρόπο εργασίας και ελπίζω να είναι διαφορετική ως προς τον τρόπο σκέψης μας, γιατί ο covid, πέρα από τα αρνητικά που είχε, μας έβαλε στη διαδικασία να σκεφτούμε τί αξίζει και τι είναι πραγματικά σημαντικό σε αυτή τη ζωή.
Παύλος Ανδριάς by aylogyrosnews
