Η Μαργαρίτα Αρβανίτη μέσα από αυτή της τη νέα ποιητική συλλογή, έρχεται να μας μιλήσει για όλες εκείνες τις στιγμές της ζωής που προσπερνάμε, αδιαφορούμε για την ύπαρξή τους, χάνοντας στην ουσία την αξία των «πραγμάτων».
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτή τη συλλογή και πόσο σας βοήθησε η μορφή χαϊκού και τάνκα, που χρησιμοποιείτε;
Γενικά θα αναφερθώ τι με ωθεί να γράφω γιατί το ίδιο ισχύει για όλα μου τα γραπτά. Γράφω κάθε φορά, που έχω κάτι χρήσιμο να επικοινωνήσω και μπορεί να λειτουργήσει σαν το δικό μου λιθαράκι στήριξης και προσφοράς μέσα στη γενικότερη συλλογική προσπάθεια για επιθυμητή ποιότητα ζωής, Επίσης, επειδή τα γραπτά μου τα βλέπω και σαν κληροδότημα προς τα παιδιά μου αλλά και στους συμπολίτες μου καθώς είναι γενικότερου ενδιαφέροντος, με την έκδοση τουςτων οποίων, σαν κατάθεση ψυχής στη κοινή «τράπεζα δεδομένων γνώσεων και αξιών» της κοινωνίας μου, γίνεται εφικτή από τους αναγνώστες η πρόσβαση στις γνώσεις και τοποθετήσεις που περιέχουν σε πολύ λιγότερο χρόνο από ότι χρειάστηκα εγώ να τις συγκεντρώσω!. Πολύτιμη εξοικονόμηση χρόνου για γόνιμο προβληματισμό αντιμετώπισης όσων δυσκολιών ήδη συμβαίνουν και έγκαιρη αποφυγή όσων θα ακολουθήσουν αν δεν τις προλάβουμε. Λόγος που επίσης με ωθεί να γράφω και να εκδίδω Και επειδή η ανάγκη για ενεργό συμμετοχή στήριξης όσων συντελούν στη κατάφαση της ζωής ενάντια σε όσα οδηγούν στο χαμό της δεν τελειώνει ποτέ, αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που με ωθεί να γράφω κάθε φορά που έχω κάτι νέο να επικοινωνήσω.
Τα χαϊκού και τάνκα ήταν πρόκληση για μένα να πειθαρχήσω στη πιο σύντομη μορφή ποίησης και στους κανόνες που τη διέπουν προκειμένου να καταφέρω να πω λιτά περιεκτικά και συμπυκνωμένα, αυτό που ήθελα με χαϊκού σε 17 συλλαβές των τριών στίχων και με τάνκα σε 31 συλλαβές των πέντε στίχων τα οποία σαν σύντομος λόγος που είναι οδηγούν και στην εύκολη απομνημόνευση τους.
Διάβασα στον πρόλογο του βιβλίου, πως είναι προσωπική ευθύνη η διαμόρφωση της ποιότητας της ζωής μας. Θεωρείτε ότι είναι κάτι που το γνωρίζουν όλοι ή χρειάζεται κάποιος να επέμβει για να μας το θυμίσει;
Αν υπήρχε σε όλους μας η επίγνωση της προσωπικής ευθύνης, η ποιότητά της ζωής μας θα ήταν πολύ καλύτερη γιατί θα είχαμε φροντίσει να τη διαμορφώσουμε εμείς όπως επιθυμούμε. Ο Θεός και Δημιουργός στη θέση του χαμένου παράδεισου έδωσε μοναδικά στον άνθρωπο την Λογική και την Ελευθέρα βούληση των επιλογών ώστε με χρήση των μοναδικών αυτών προσόντων να μπορεί μόνος του να ξεπερνάει εμπόδια και να διαμορφώνει ο ίδιος τη ζωή του ανάλογα. Η επιβίωση και ευτυχία δεν είναι δεδομένες ούτε προστατευμένες, χρειάζονται τη δική μας προσπάθεια να τις κατακτήσουμε. Η γνώση αυτή αν υπάρχει δεν χρειάζεται υπενθύμιση. Πράττεις ανάλογα. Ο Αριστοτέλης λέει ότι ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και οφείλει να ελέγχει την εξουσία του για καλύτερη απονομή δικαιοσύνης. Εμείς είμαστε σε θέση να ελέγχουμε την εξουσία ή έχουμε παραδώσει τον έλεγχο της ζωής μας στα χέρια των πολιτικών και θρησκευτικών μας αντιπροσώπων, στο έλεος του Θεού, ο οποίος εμάς όρισε υπεύθυνους για τη ζωή μας! Αν δεν κατανοήσουμε ότι δική μας ευθύνη είναι η ζωή μας , κανένας Θεός ή από μηχανής θεός δεν πρόκειται να έρθει μας σώσει. Αν δεν το κάνουμε εμείς για τον εαυτό μας κανείς δεν θα το κάνει για μας.
Ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες, αισθήματα, ταξίδια του νου, λόγια ευθύνης και περισυλλογής. Πως βιώσατε αυτή τη διαδρομή και τι «γεύση» σας άφησε;
Κάθαρση και μοναξιά! Για να μπορούν οι σκέψεις και τα λόγια να χαρακτηρίζονται από ευθύνη και περισυλλογή απαιτείται πορεία δύσβατη, χρονοβόρα και κοπιαστική, να ακούς, να παρατηρείς, να διασταυρώνεις για ασφαλή συμπεράσματα με στόχο την αναζήτηση της αλήθεια εκεί που τη κρύβουν σαν όπλο ανεπιθύμητο στα χέρια του λαού, για δόμηση της προσωπικής άποψης βάσει στοιχείων- ντοκουμέντων, στηριγμένων στη γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας που μπορεί να φωτίζει τα περάσματα και να αποκαλύπτει τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τα φαινόμενα! ΚΑΘΑΡΣΗ που οδηγεί εκεί που όλα αποκτούν νόημα. Λύνονται απορίες, αποκαλύπτονται αλήθειες και λύσεις, τι μπορείς να προλάβεις και τι να εμποδίσεις. Μεγάλη ανακούφιση να ελέγχεις το μυαλό σου και να βλέπεις καθαρά τη συμβαίνει, μεγάλη και η ΜΟΝΑΞΙΑ που την ακολουθεί καθώς, όσο εσύ ακολουθούσες τη μοναχική και επίπονη διαδρομή των αναζητήσεών σου, και κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας το ίδιο, η κυβερνητική πολιτική σε διαδρομή παράλληλη έχοντας στα χέρια της όλα τα μέσα μαζικής παρα-πληροφόρησης και καταστολής, δομούσε κοινωνία με πολίτες- Ρινόκερους τύπου Ιονέσκο. «Εκπαιδεύονται/ «χρήσιμοι ηλίθιοι» (αγαπημένη φράση και επιδίωξη των πολιτικών παγκόσμια) /και δεν το ξέρουν/Αν το καταλάβαιναν/δεν θα το επέτρεπαν». Πολιτικό σκηνικό χωρίς καμία δυνατότητα επικοινωνίας και ομοψυχίας για άρση των προβλημάτων που κρατούν τον λαό «όμηρο» να μη μπορεί αντιδράσει, καθώς οι ίδιοι οι συν-πολίτες πλέον επιτίθενται ενάντια στην οποιαδήποτε διαφορετική άποψη από αυτές που έμαθαν να τις θεωρούν δικές τους όταν στη πραγματικότητα είναι απόψεις «φυτευτές» από όσους μας ελέγχουν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Και όσοι των πολιτών απέφυγαν τη ποδηγέτηση τους, μένουν να κοιτάζει τις αλυσίδες που μας ζώνουν καθημερινά και οδηγούν στις χειρότερες μέρες , εκεί που οδηγεί η νομοτέλεια όσων κυβερνητικών επιλογών επέτρεψε ο λαός να δρομολογηθούν με την ανέχεια του και με άγνοια κινδύνου εδώ και χρόνια, χωρίς τη συνειδητοποίηση των συνεπειών τους. Κατάσταση που επιβεβαιώνει τη μελέτη της ιστορίας των λαών που λέει ότι «δεν είναι πρώτη φορά που ο άνθρωπος βλέπει το επερχόμενο αδιέξοδο και δε κάνει τίποτα να το αποτρέψει …και πολιτισμοί που βρέθηκαν μπροστά στο επικρεμάμενο τέλος τους να παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι για τη μοίρα τους» ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ- 1972 /Δ.Κουτσογιανοπούλου –Θηραίου.
Αυτά βίωσα και βιώνω στη προσωπική μου διαδρομή προκειμένου ο λόγος μου να είναι ευθύνης και περισυλλογής έναντι της κοινής άποψης= κενής από γνώσεις και ντοκουμέντα στήριξης.
Μας καθορίζει / ότι μας διαφεύγει./Το αναζητώ.
Πόσο σοφό και πόσο αληθινό το: «Δώσε νόημα στην κάθε στιγμή που ζεις. Νιώσε ευτυχής!». Τι πιστεύετε, είμαστε ευτυχείς;
Η ευτυχία είναι πολύ σχετική. Η κοινωνία έχει διαστρωματώσεις υλικές και πνευματικές και δεν έχουμε όλοι την ίδια πρόσβαση στην ευτυχία όπως την εννοεί ο καθένας. Ο καθένας τη βρίσκει εκεί που νομίζει, στα πολλά ή στα λίγα, στον επίγειο παράδεισο ή σε αναμονή της «βασιλείας των ουρανών» για να παρηγοριέται. Μέσα σε μια κοινωνία χωρίς επάρκεια κάλυψης των αναγκαίων υλικών και πνευματικών αγαθών που πλήττεται παράλληλα από κρίση αξιών, δύσκολο να είμαστε ευτυχείς, όπως δεν είναι ευτυχείς και κάποιοι, αν και είναι πνιγμένοι στα πλούτη. Επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη και μπορεί να δίνει χρόνια στον δυστυχή, όταν την αφαιρεί από τον ευτυχισμένο, και επειδή η ζωή με δυστυχία δεν αντέχεται, υποχρεωμένοι είμαστε να επινοήσουμε την ευτυχία εκεί που δεν υπάρχει! Να εστιάσουμε στην αξία της κάθε στιγμής να της δώσουμε νόημα με πράξεις ανάλογες καθώς η κάθε επόμενη στιγμή δεν είναι για κανένα δεδομένη. Αναγκασμένοι είμαστε να εφευρίσκουμε λόγους να ανθίζουν χαμόγελα και μέσα από τα δύσκολα γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο « Αν την αντέξεις/τη ζωή στο κλάμα της/θα σου γελάσει!» Και, επειδή εμείς δεν θα ξαναπεράσουμε από αυτή τη γη, υποχρεωμένοι είμαστε να εξαντλήσουμε τη κάθε προσπάθεια να προσεγγίσουμε την ευτυχία, μη την εγκαταλείψουμε και γίνει χαμένη ευκαιρία.
Η κάθε στιγμή/απλοχεριά της φύσης. /Αστραπή ζωής. /Σαν θεία μετάληψη/σε απρόσμενο «τέλος»
Η γραφή σας ταίριαξε – δένει, με τις εικόνες έργων ζωγραφικής του μεγάλου εικαστικού Αντώνη Απέργη, κάτι που το «εισπράττουμε» από το «Ακούω χρώματα. Ζωγραφίζεις μουσικές. Για έλα κοντά». Ήταν μαγική αυτή η συνύπαρξη και κατά πόσο σας επηρέασε στη διαδρομή της γραφής;
Ομολογώ ότι αυτόν τον συσχετισμό με το συγκεκριμένο ποίημα ούτε εγώ δεν τον είχα σκεφτεί! Πολυβραβευμένος ζωγράφος ο Αντ. Απέργης σε συνεχή εικαστική διερεύνηση του κόσμου, δέκτης των προβλημάτων του ανθρώπου, με πίνακες εντυπωσιακούς εικαστικής διαμαρτυρίας για επικράτηση του ωραίου και του επιθυμητού στη φύση και στη ζωή, όραμα που είναι κοινό με των ποιημάτων μου συμπορεύονται αρμονικά στη ποιητική μου συλλογή. Ήταν τιμή και χαρά μου να έχω δάσκαλο τον Αντ. Απέργη, πολλά τα οφέλη από τη διδαχή του όμως επηρεασμός στην γραφή μου δεν υπήρξε γιατί αυτή προέκυψε πολλά χρόνια μετά την ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική. Ο μόνος που με έχει επηρεάσει καθοριστικά στη γραφή μου είναι ο δικός μου Αντώνης Αρβανίτης, ο σύζυγός μου, ο οποίος σαν ιστορικός αναλυτής μου έμαθε να ερμηνεύω τη ζωή και να αναζητώ τη γνώση της στη παρατήρηση, σε πραγματικά γεγονότα, και ντοκουμέντα.
Λέτε πως τα βιβλία βρίσκονται σε «ομηρία» και αρχίζουν να ζουν τον προορισμό τους, όταν βρίσκουν μια θέση στη καρδιά του αναγνώστη. Όμως η διαδρομή είναι μεγάλη και το γνωρίζετε αυτό. Μήπως τελικά ο αναγνώστης ανακαλύπτει το κάθε βιβλίο αφουγκραζόμενος τον «παλμό» του, ακολουθώντας το «άστρο» του;
Εννοείται ότι ο κάθε αναγνώστης επιλέγει το βιβλίο που κερδίζει τη προτίμησής του στη προσδοκία του να βρει μέσα του αυτά που επιθυμεί. Προτιμήσεις που μπορεί να αλλάζουν εν καιρώ καθώς υπάρχουν και βιβλία που ανακαλύπτονται εν καιρώ. Για τα βιβλία τότε τελειώνει η αναμονή τους στα ράφια και δρομολογείται να ζήσουν τον προορισμό τους στα χέρια των αναγνωστών και από εκεί στη καρδιά τους.
Πείτε μας ένα λόγο που ο αναγνώστης, αξίζει να διαβάζει αυτό σας το «δημιούργημα»…
Ποίημα το ποίημα, καρέ-καρέ ξεδιπλώνω εντός τις αναζητήσεις μου σχετικά με τις συμπεριφορές της ζωής και τη πάλη των αντιθέτων που τη διέπουν, στην επιθυμία μου να εντοπίσω τι περιμένει η ζωή από εμάς προκειμένου να κρατηθούμε μέσα της, να αξιωθούμε να τιμήσουμε την δική μας θέση στον κόσμο και παρά τα δύσκολα των καιρών να πετύχουμε την υπέρβαση, την αναστροφή από τα δύσκολα και δυσάρεστα που ζούμε στα αντίθετά τους προκειμένου να ζήσουμε τα επιθυμητά της καρδιάς. Πορεία ζωής που πιστεύω ότι αξίζει να τη περπατήσει ο αναγνώστης ποίημα το ποίημα, σαν «πρόβα» καθώς η ζωή μας καλεί να ζήσουμε μια παρόμοια διαδρομή μέσα στη πραγματική ζωή προκειμένου να ολοκληρώσουμε την πορεία μας σε αυτή τη γη για ένα κλείσιμο προορισμού ζωής συμφιλιωμένο με το αναπόφευκτο του τέλους.
Σε ευχαριστώ πολύ Παύλο για τη συνέντευξή μας αυτή που δίνει την ευκαιρία της γνωριμίας των ποιημάτων στο αναγνωστικό σας κοινό και ιδιαίτερα ευχαριστώ τους αναγνώστες που δίνουν νόημα με τη παρουσία τους στη συνέντευξή αυτή! Καλή συνέχεια με υγεία σε όλους μας!
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyrosnews
