Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ένα δυναμικό και παράλληλα αστυνομικό μυθιστόρημα έρχεται να μας κρατήσει συντροφιά, με τις εξελίξεις να μας κρατούν «όμηρους» ανάγνωσης, καθώς η αγωνία κορυφώνεται από σελίδα σε σελίδα.
Τίποτα δεν είναι προβλέψιμο, όπως και τίποτα δεν φανερώνει τι σχέση θα μπορούσαν να είχαν στο παρελθόν οι πρωταγωνιστές, από τη στιγμή που η συγγραφέας επιλέγει έντεχνα και μυστηριακά να καλύψει τα «νώτα» τους, μέχρι η ίδια η ιστορία να έρθει και να τους ξεσκεπάσει…
Έκπληξη προκαλεί η πλοκή, όπως και η ροή της δράσης, με το ηθικό και το ανήθικο να συγκρούονται σε κάθε ανατροπή που συναντάμε μέσα στο κείμενο, σε σημείο που δίκαια θα αναρωτηθεί κάποιος: υπάρχει άραγε δικαιοσύνη;
Δύσκολα θα απαντήσει κάποιος, αν δεν ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου, όπως και δύσκολα θα χαρακτηρίσει το τι είναι σωστό και τι λάθος, μιας και τα συναισθήματα εναλλάσσονται και οι ήρωες έχουν κι από ένα «πλασματικό» έως «αληθοφανές» ελαφρυντικό.
Έτσι δικαιολογημένα ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί αν άραγε υπάρχουν απαντήσεις στις «Τρεις ερωτήσεις», με το φινάλε του βιβλίου να τον αποζημιώνει σε μέγιστο βαθμό…
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό της το συγγραφικό της δημιούργημα…
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Είναι παράξενο, αλλά η συγκεκριμένη ιστορία ξεκίνησε όντως με αυτές τις τρεις ερωτήσεις που για κάποιον λόγο μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Λίγο αργότερα ήρθε και κόλλησε πάνω τους και η ιστορία του Ανατολικού Βερολίνου, του Τείχους δηλαδή που τόσο πολύ σημάδεψε την πόλη, τους ανθρώπους της, αλλά και τον κόσμο όλο. Ανέκαθεν ήθελα να ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Και καθώς ποτέ δεν εκβιάζω την έμπνευσή μου, περίμενα την «αποφασιστική στιγμή». Που προέκυψε με τις «ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ»…
Δεκαπέντε λέξεις, τρεις ερωτήσεις και μέσα από αυτές, μας μεταφέρετε σ’ έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που μπορούμε να φανταστούμε. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτόν, του δράστη και του θύματος.
Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε δράστη και θύμα δεν είναι πάντα ξεκάθαρη και όσο πιο βαθιά βυθίζεται κανείς στη συγκεκριμένη ιστορία, τόσο πιο σαφές γίνεται όλο αυτό. Τρεις ερωτήσεις λοιπόν, μία πτήση στο παρελθόν και ένα δαχτυλίδι με ένα σκοτεινό μυστικό που χτίζεται μέσα στο Τείχος του Βερολίνου δημιουργούν ένα σκοτεινό και ασφυκτικό σκηνικό, μέσα στο οποίο κινείται και δρα ο κατά συρροή «Δολοφόνος του Ανατολικού Μπλοκ» ή αλλιώς ο «Δολοφόνος με το σφυρί». Αντίπαλοί του στην παρτίδα αυτή είναι ο Μάρκους Κέλλερ, Επιθεωρητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών στο Βερολίνο και η καινούρια συνάδελφός του, Βανέσα Σουλτς. Μαζί αναλαμβάνουν την εξιχνίαση μιας σειράς άγριων δολοφονιών. Όλες συνδέονται με το ζοφερό παρελθόν του Ανατολικού Βερολίνου και του Τείχους που χώρισε την πόλη και τους ανθρώπους της στα δύο, ενώ τα θύματα θυμίζουν σπασμένες κούκλες, καθώς ο δράστης τα συνθλίβει με σφυρί, αφήνοντάς όμως ανέγγιχτα τα πρόσωπά τους.
Ένα ξεχασμένο καπέλο, μια στιγμή αφηρημάδας, άλλαξε τη ροή των γεγονότων και των όσων ακολούθησαν. Μπήκατε στον πειρασμό να «αλλοιώσετε» εκείνη τη στιγμή της ανακάλυψης, με κάποιο άλλο συγγραφικό «τέχνασμα» ή ήσασταν απόλυτη εξ’ αρχής σ’ αυτή σας την απόφαση;
Η ροή της γραφής μου ακολουθεί -και καθοδηγείται- από τη ροή της ίδιας της ιστορίας και των γεγονότων που εκτυλίσσονται μέσα σε αυτή. Πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία, καθώς τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο εξαρχής. Όλα διαμορφώνονται στην πορεία, όπως γίνεται άλλωστε και στην πραγματικότητα. Τόσο οι αποφάσεις των ηρώων όσο και οι δικές μου προσαρμόζονται διαρκώς στα νέα δεδομένα που προκύπτουν, στις συγκυρίες, στις συμπτώσεις, στον απρόβλεπτο παράγοντα. Ναι… Υπάρχει κι αυτός στη συγγραφή…
Ψέμα και προδοσία, προδοσία και ψέμα… Τι είναι αυτό που συνδέει αυτές τις δύο έννοιες, αυτούς τους δύο «κόσμους»;
Πρόκειται για αλληλένδετες έννοιες. Το ψέμα αποτελεί από μόνο του και ένα είδος προδοσίας, ενώ η προδοσία γεννά συνήθως το ψέμα. Όπως κι αν έχει, και τα δύο «μολύνουν» ανεπανόρθωτα την ύπαρξή μας και πυροδοτούν μια τρίτη αλληλένδετη έννοια, αυτή της εκδίκησης. Που με τη σειρά της, πολύ συχνά, αποτελεί το πιο βασικό ίσως κίνητρο για φόνο.
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες, για να διαβάσουν αυτό σας το πόνημα;
Δεν συνηθίζω να προτρέπω τους αναγνώστες να διαβάσουν οποιοδήποτε έργο μου. Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ προσωπική απόφαση που εξαρτάται και από πολλούς παράγοντες, ακόμα και από τη διάθεση του επίδοξου αναγνώστη την προκειμένη στιγμή. Το μόνο που μπορώ να πω λοιπόν είναι πως οι «ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ» αποτελούν ένα καθαρόαιμο crime μυθιστόρημα που παράλληλα όμως χαρακτηρίζεται από το ιστορικό του υπόβαθρο, ενώ «δανείζεται» στοιχεία και ενός ψυχολογικού θρίλερ. Αν κάποιος βρίσκει λοιπόν ενδιαφέρον τον συγκεκριμένο συνδυασμό, τότε σίγουρα θα απολαύσει και το βιβλίο.
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
