Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε τον «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου του…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ένα δυναμικό αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ένταση και άφθονο μυστηριακό στοιχείο έρχεται να μας εντυπωσιάσει και να μας κρατήσει σε αγωνία, μέχρι ο αστυνόμος Χριστόφορος Μάρκου… φτάσει εκεί που η φαντασία αποχωρεί και τη θέση της παίρνει η αλήθεια.
Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης, δεν σας κρύβω πως με αυτό του το βιβλίο κατάφερε να με «οδηγήσει» μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους της ιστορίας του, με τον ιδρώτα της αγωνίας να με δυσκολεύει ν’ αφουγκραστώ τους ήχους εκείνους που φανερώνουν τα «άυλα» αποτυπώματα μιας ενοχής που έντεχνα κρύβετε πίσω από δήθεν τίτλους «κυριαρχίας».
Με έναν ρυθμό καταιγιστικό και μια αφήγηση που σε συναρπάζει, ως αναγνώστης νιώθεις πως η ιστορία εξελίσσεται γύρω από σένα, με τον φόβο να κυριαρχεί όσο η αγωνία μεγαλώνει.
Και ο θάνατος, όσο και αν καμουφλάρεται πίσω από μια «αυλαία» ή τα σβηστά φώτα της σκηνής, έρχεται η ώρα που μόνος του καταθέτει τα «όπλα» και παραδίνεται στη ροή των γεγονότων…
Όσο για το τέλος, σας επιτρέπω να το γευτείτε μόνοι σας.
Αλλά ας ακούσουμε τον ίδιο τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το νέο συγγραφικό του δημιούργημα…
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η έμπνευση ήλθε από ένα ελληνικό ποπ τραγούδι της δεκαετίας του ’80, το οποίο περιγράφει το πάθος μιας γυναίκας για κάποιον που δεν της δίνει σημασία, πάθος που σήμερα θα περιγράφαμε ως χαρακτηριστικό ενός stalker. Μ’ αυτή την αφορμή, λοιπόν, δημιούργησα ένα μυστήριο whodunit στον λαμπερό κόσμο της σόουμπιζ, όπου όμως το φως των προβολέων δεν καταφέρνει να καλύψει τις σκιές, το σκοτάδι και τον θάνατο.
Τα συναισθήματα είναι έντονα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να ζει στον μέγιστο βαθμό την αγωνία και την ένταση. Πόσο εύκολο ήταν για εσάς να «κρατήσετε» αυτό τον ρυθμό κατά τη συγγραφή, δίχως ψυχολογικές μεταπτώσεις;
Σκοπός κάθε συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας, ειδικά όταν η αφήγηση περιστρέφεται γύρω από μία έρευνα για την αποκάλυψη του ενόχου, είναι να διατηρήσει την αγωνία και την απορία του αναγνώστη για το ποιος κρύβεται πίσω από το έγκλημα έως τις τελευταίες σελίδες. Ακόμα κι αν καταφέρει, όμως, να μαντέψει τον ένοχο από νωρίς –πάντα υπάρχουν αναγνώστες που το κατορθώνουν–, οι χαρακτήρες, τα στοιχεία, οι περιγραφόμενες καταστάσεις, οι εναλλαγές κεκαλυμμένων σημαντικών στοιχείων και αποπροσανατολισμού πρέπει να κρατούν το ενδιαφέρον. Αυτό προσπαθώ να πετύχω με σύντομα κεφάλαια (όπου το καθένα παραπέμπει στο επόμενο) και την εμβάθυνση στα κίνητρα και την ψυχολογία των πρωταγωνιστών.
Μυστήριο, φαντασία, αγωνία και ανατροπές. Μαγικό έως φανταστικό θα μπορούσα να πω το πλαίσιο γραφής. Πώς το «ζήσατε» όλο αυτό;
Σας ευχαριστώ για τα τόσο καλά λόγια σας. Το βίωσα όπως βιώνω τη συγγραφή κάθε μυθιστορήματος: με όρεξη, με εναλλαγή ιδεών, με αγωνία αν θα καταφέρω να «λύσω» την υπόθεση χωρίς να αφήσω κενά ή αναπάντητα ερωτηματικά. Μετά την κυκλοφορία ξεκινά ένα νέο άγχος για το αν ο αναγνώστης θα αγκαλιάσει το νέο αυτό έργο, αλλά και οι υπέροχες στιγμές των συναντήσεων, των σχολίων και των κριτικών.
Ο αστυνόμος Χριστόφορος Μάρκου, πόσο κοντά βρίσκεται στο «μυαλό» του συγγραφέα Χρήστου Μαρκογιαννάκη;
Είμαι μεν ο δημιουργός του, τον έχω ντύσει με δικά μου χαρακτηριστικά, με την αγάπη μου για την Κάλλας και την αστυνομική λογοτεχνία π.χ., του έχω εμφυσήσει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι, την απαγωγική μέθοδο, αλλά ο Μάρκου τα έχει αναπτύξει κι εξελίξει σε πραγματική τέχνη και τρόπο ζωής. Ενώ στο πρώτο βιβλίο ήταν υπό τον έλεγχό μου, τώρα έχει πάρει δική του ζωή, κι εγώ απλώς παρακολουθώ τις σκέψεις, τις δράσεις και τις αντιδράσεις του και τις καταγράφω στο χαρτί, ως απλός χρονικογράφος!
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες, για να διαβάσουν αυτό σας το εντυπωσιακό μυθιστόρημα;
Όπως όλα μου τα μυθιστορήματα, έτσι και το «Θάνατος επί σκηνής», γράφτηκε με αγάπη για το αστυνομικό, με σεβασμό στο είδος και κυρίως στον αναγνώστη, βασισμένο στις γνώσεις μου από την εγκληματολογία και εμπνευσμένο από τους δικούς μου λατρεμένους συγγραφείς. Πιστός στο στιλ μου δεν θα βρείτε ποτάμια αίματος και κυνηγητά αλλά προσήλωση στην ψυχολογία και τα κίνητρα του εγκλήματος. Όπως λέει και ο Μάρκου: όταν έχουμε το «γιατί», σύντομα βρίσκουμε και το «ποιος». «Γιατί», λοιπόν, και «ποιος» ευθύνεται για τον τραγικό θάνατο της υπέρτατης Ελληνίδας σταρ κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας συναυλίας της. Ελπίζω να απολαύσετε την ανάγνωση και τη διαδρομή μέχρι την αποκάλυψη.
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyros news
