Κάποτε ένας που κυνηγούσε πουλιά με ξόβεργες βγήκε για κυνήγι. Είδε μια τσίχλα που καθόταν σ’ ένα πανύψηλο δέντρο και πεθύμησε να την πιάσει. Κόλλησε τις ξόβεργες του κατά μάκρος τη μια στην άλλη, στύλωσε τα μάτια του κι είχε το μυαλό του στον ουρανό . Έτσι μ’ ανασηκωμένο το κεφάλι του στον ουρανό, χωρίς να προσέξει, πάτησε έναν αστρίτη, που κοιμόταν εκεί κοντά στα πόδια του. Γύρισε τότε το φίδι και τον τσίμπησε. Εκείνος την ώρα που ξεψυχούσε στοχάστηκε μέσα του: «Δυστυχία μου! Άλλο κυνηγούσε να πιάσω κι άλλο έπιασε εμένα. Και το πιάσιμο του είναι θανατηφόρο».
Ο μύθος μας διδάσκει πως, όσοι σκέφτονται να κάνουν κακό σ’ άλλους, τους βρίσκει γρηγορότερα η συμφορά αυτούς τους ίδιους.
«Αισώπου Μύθοι»
