Δεν καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο - Επέστρεψε σαν ήρωας στο χωριό του και έγινε τραγούδι από τον Μάνο Χατζιδάκη και τον Νίκο Γκάτσο.
Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας Πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη
Προχτές την Κυριακή μετά απ' τη φυλακή
επέρασ' απ' το σπίτι
Του βγάλαμε γλυκό, τού βγάλαμε και μέντα
μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα
Μονάχα το Φροσί με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα
Τού φίλησε βουβά τα χέρια τ' ακριβά
και βγήκε από τη σάλα
Δεν μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν' αντέξει
Κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη
Κι ο Γιάννης ο φονιάς στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ' αγκάθι
Θυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρινά
και τ' όνειρο που εχάθη
Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου και η φωνή του Μανώλη Μητσιά, στην εξαίσια μουσική του Μάνου Χατζιδάκι από τον δίσκο «Αθανασία» του 1976, μας αφηγούνται, ποιητική αδεία, την ιστορία ενός φονικού που έχει και πραγματικό υπόβαθρο.
Ο ποιητής είχε μάθει για αυτό το φονικό από φίλο του δημοσιογράφο και παραγωγό της ΕΡΑ, τον Γιώργο Μητρόπουλο, του οποίου ο πατέρας ήταν φίλος του «Γιάννη» του φονιά. Το πραγματικό όνομα του θύτη δεν ήταν Γιάννης, όμως αυτό εξυπηρετούσε την έμπνευση του Νίκου Γκάτσου, και έτσι έμεινε μέχρι τις μέρες μας.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
