Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Μανταλένα Οικονόμου
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Η ανεμελιά και η ελευθερία που δέσποζαν στα παιδικά μου χρόνια είναι αυτά που μου έχουν λείψει περισσότερο στο σήμερα. Τα παιχνίδια με τα παιδιά στις γειτονιές και οι ατελείωτες ώρες στα πάρκα έχουν αντικατασταθεί πλέον με ώρες μπροστά σε οθόνες και νέες τεχνολογίες που δεν μας επιτρέπουν να γυρίσουμε πίσω σε αυτές στις ατόφιες στιγμές. Μέσα από τα παραμύθια, ξεχώριζα διαρκώς ήρωες με τους οποίους ταυτιζόμουν σε διάφορες περιστάσεις, νομίζω όμως πως με είχε συναρπάσει λίγο περισσότερο η ελευθερία στον χαρακτήρα του Πίτερ Παν.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Αναπόφευκτα. Οι ήρωές μου έχουν κάτι από εμένα, κάτι από τα βιώματα μου και κυρίως στιγμές της παιδικής μου ηλικίας. Δεν το αντιλαμβανόμουν απόλυτα την ώρα που το έγραφα, αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά σε δεύτερο χρόνο, αναγνωρίζω πολλά.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι ένιωθα την ανάγκη να αποτυπώσω στο χαρτί τις ιστορίες που δημιουργούσα στο μυαλό μου για τους μικρούς μου ήρωες. Η ενασχόληση με παιδιά διαφόρων ηλικιών τα τελευταία δέκα χρόνια μου έδωσε μεγάλη έμπνευση και με κινητοποίησε να ασχοληθώ με κάτι τόσο δημιουργικό όσο η συγγραφή παιδικών βιβλίων.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Μακάρι να μπορούσα. Ήταν τόσο πολλά τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν και τόσο πρωτόγνωρα, μιας και ήταν το πρώτο μου έργο, που δεν ξέρω ακόμα και τώρα αν μπόρεσα να τα επεξεργαστώ όλα. Σίγουρα ένιωσα μεγάλη αυτοπεποίθηση και περηφάνια που έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που δέχτηκα και με ώθησε να τα καταφέρω και ανείπωτη χαρά που μπήκε το πρώτο λιθαράκι για μια μεγάλη εύχομαι πορεία.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Θεωρώ ότι βρίσκεται σε καλό στάδιο, σίγουρα καλύτερο από ότι στο παρελθόν. Μπορεί, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και ο αντικατοπτρισμός της στη ζωή μας να είναι μεγάλος, αλλά το βιβλίο έχει μια σημαντική θέση στην καθημερινότητα πολλών ανθρώπων. Αυτό, μου δίνει δύναμη και ελπίδα πως σιγά σιγά όλο και περισσότερος κόσμος θα γνωρίσει την αξία και την ομορφιά του να χάνεσαι σε ένα βιβλίο έχοντας στο τέλος μόνο να κερδίσεις από αυτό.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Είμαι ένα πολύ οργανωτικό και εργατικό άτομο, θέλοντας πάντα να φέρνω εις πέρας και με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα οτιδήποτε αναλάβω ή μου ανατεθεί. Παρόλα αυτά, η τελειομανία μου ενίοτε έχει δημιουργήσει είτε σε εμένα είτε στον περίγυρο μου αρνητικά αποτελέσματα, με το υπερβολικό άγχος να είναι ένα από αυτά.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Η λογική μου ξεκάθαρα ορίζει να απαντήσω, πως μόνοι μας φτιάχνουμε τη μοίρα μας, με τις πράξεις και τις επιλογές μας. Όμως, ο ρομαντισμός και η έντονα συναισθηματική φύση μου έχει μια τάση να πιστεύει στο μοιραίο και συγκυριακό και να βροντοφωνάζει πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ίσως να είμαι λιγάκι διχασμένη τελικά σε αυτό.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Η αγάπη, ο σεβασμός, η ανιδιοτέλεια, η καλοσύνη και η αισιοδοξία είναι οι «σημαντικές μου λέξεις», οι λέξεις που βρίσκονται στην πρώτη σελίδα του λεξικού μου με μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες! Χωρίς αισιοδοξία δεν μπορείς να απολαύσεις τη ζωή στο μέγιστο.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Σε μια εποχή που διαφέρει πολύ από τα προηγούμενα χρόνια και ελπίζω και από τα επόμενα, η καθημερινότητά μου περιλαμβάνει σαφώς λιγότερα πράγματα. Αυτά είναι ένας καλός ύπνος, γυμναστική, σωστή διατροφή με όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλακτικές και υγιεινές επιλογές, η εργασία μου και ένα καλό βιβλίο δίπλα στο τζάκι για το φινάλε της ημέρας.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Μου αρέσει πολύ η λογική αυτή, αλλά δεν έχω κάποιο.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Θα έλεγα έναν συνδυασμό των δύο. Στα λάθη της εξουσίας η τέχνη είναι λογικό να «κλοτσήσει», κάτι που δεν θα είναι αρεστό και θα γίνει προσπάθεια να αποσιωπηθεί και αντίστοιχα στις ανάγκες της τέχνης, η εξουσία δεν μπορεί και δεν ξέρει πολλές φορές τον τρόπο να προσεγγίσει και να στηρίξει καταστάσεις.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Πραγματικά, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ! Όσο προσπαθώ να εμβαθύνω, βρίσκω τον εαυτό μου να στρέφεται διαρκώς προς τους νόμους περί ελευθερίας και ελεύθερης έκφρασης ιδεών και συναισθημάτων.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Θα του πρότεινα να χορτάσει όσο μπορεί την παιδική του ηλικία και να χαρεί τα θετικά που αυτή συνεπάγεται. Να κάνει όνειρα και να μην θεωρήσει κανένα «αρκετά τρελό» για να το ακολουθήσει και να κάνει ότι μπορεί για να το υλοποιήσει.
Ονομάζομαι Μανταλένα Οικονόμου, είμαι 28 ετών και το επάγγελμά μου είναι βρεφονηπιοκόμος.
Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζομαι με παιδιά και αυτά είναι που με ενέπνευσαν να καταγράψω τις ιστορίες μου.
Ο «Πιλοτίμος» είναι το πρώτο μου παιδικό βιβλίο, η δική μου προσπάθεια να κυνηγήσω το όνειρο μου και ο ήρωάς μου, ο Πιλοτίμος, είναι ο συνοδοιπόρος μου σε αυτό το ταξίδι.
(Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά)
