Ένας δημιουργικός καλλιτέχνης, ένας εκφραστής του θεάματος που συνέχεια με τις ερμηνείες του κερδίζει θαυμαστές, ήρθε στην αυλή μας για να μιλήσουμε για τηλεόραση, θέατρο, κινηματογράφο, συγγραφή κειμένων, στοίχων και για ότι άλλο αγαπά…
Αυτός δεν είναι άλλος, από τον Βαγγέλη Δουκουτσέλη, τον γραμματικό Τζικακόλια, στο «Καφέ της χαράς».
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Σίγουρα κάτι που υπάρχει μέσα σε όλους τους ανθρώπους που τους ωθεί να κάνουν κάτι που αγαπάνε. Νομίζω στην περίπτωση των καλλιτεχνών έχει να κάνει και με το έναυσμα, την επιρροή. Επηρεάστηκα αρκετά από θεατρικές παραστάσεις και ταινίες που έβλεπα μικρός. Ήθελα πάντα να συμμετέχω σε τέτοιου είδους καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Και μεγαλώνοντας είπα ‘’θέλω να ακολουθήσω αυτό το δρόμο’’.
Τι σημαίνει η λέξη «ηθοποιός» για εσάς;
Τεχνικά ο ηθοποιός είναι κάποιος που καλείται να ερμηνεύσει ρόλους, χαρακτήρες σε ‘’ιστορίες’’. Για μένα είναι μια βουτιά σε κάτι ονειρικό, μια ευκαιρία να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να ξεπεράσεις τα όριά σου, να ζήσεις πράγματα που στην κανονική σου ζωή δεν θα τολμούσες να κάνεις, να διδαχτείς και να διδάσκεις.
Ποιες είναι εκείνες οι στιγμές της μέχρι τώρα πορείας σας, που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη σας και ποιοι άνθρωποι στάθηκαν στο πλάϊ σας;
Βρίσκομαι δέκα χρόνια επαγγελματικά στο χώρο της υποκριτικής. Οι περισσότερες δουλειές μου είναι στο θέατρο. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι είναι η περιοδεία. Έχω κάνει και χειμώνα και καλοκαίρι σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, στην Κύπρο, στην Αυστραλία, στην Στουτγκάρδη, στο Βουκουρέστι. Είναι πραγματικά υπέροχο να βρίσκεσαι τόσα χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα σου και οι θεατές να σε ‘’αγκαλιάζουν’’ με πολλή αγάπη. Χάρη στον Χάρη Ρώμα που με εμπιστεύτηκε σε αρκετές δουλειές του εφοδιάστηκα με θεατρική εμπειρία και σαφώς μετά από δέκα χρόνια νιώθω διαφορετικά κάθε φορά που καταπιάνομαι με έναν καινούριο ρόλο. Τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την στήριξη!
Πως βιώνει ένας ηθοποιός τη σημερινή κατάσταση;
Με αβεβαιότητα και ασιγουριά. Περιμένω και εγώ με αγωνία όπως όλοι για το τι μέλλει γενέσθαι.
Οι «περιορισμοί» του COVID-19, έγιναν αιτία να αλλάξετε τα σχέδιά σας και ποια ήταν αυτά;
Φυσικά. Το καλοκαίρι του 2021 θα συμμετείχα σε μία μεγάλη παραγωγή που θα έκανε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Τώρα αυτή η παραγωγή θα πραγματοποιηθεί ένα χρόνο αργότερα και ήδη συζητάμε αν όλα πάνε καλά να περιοδεύσει ο ‘’Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός’’ η παράσταση στην οποία συμμετέχω στο θέατρο Αλάμπρα και αναγκαστήκαμε να διακόψουμε λόγω lockdown.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» του θεάματος, ποια ταινία ή σίριαλ θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Το ‘’Καφέ της Χαράς’’, φυσικά. Όχι γιατί συμμετέχω αλλά γιατί έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι ένα πολύ επιτυχημένο σήριαλ που ακόμα και στις επαναλήψεις κάνει απίστευτη θεαματικότητα. Μαζί με το ‘’Κωνσταντίνου και Ελένης’’ έχουν κερδίσει Ρεκόρ Γκίνες σαν σειρές με τη μεγαλύτερη, χρονικά, συνεχόμενη επαναληπτικότητα.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στο σίριαλ του ΑΝΤ1, «Το καφέ της χαράς» και ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτό;
Η εμπιστοσύνη που έχω στη γραφή των Χάρη Ρώμα και Άννα Χατζησοφιά. Ήμουνα σίγουρος ότι θα φτιάχνανε πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες για τους καινούριους κύκλους της σειράς. Μου δώσανε ένα πολύ όμορφο ρόλο, αυτού του συντηρητικού- εκ πρώτης όψεως- γραμματικού της δημάρχου, Όθωνα Τζικακόλια, που μπορεί να μην έχει μεγάλη εμπειρία από τη ζωή αλλά του αρέσει να μαθαίνει και να παρακολουθεί όλων των ειδών τα σεμινάρια. Τον λατρεύω τον Τζικακόλια γιατί νιώθω ότι με βοηθάει και σαν Βαγγέλης να γίνομαι καλύτερος.
Το «Καφέ της χαράς» θα μπορούσε να είναι μια μικρογραφία
της χώρας μας;
Αυτό εννοείται. Μέσα από τους ήρωες που εμφανίζονται στη σειρά μπορούμε να αναγνωρίσουμε αρκετούς χαρακτήρες που συναντάμε σε μια κοινωνία, από τη πιο μικρή ενός χωριού μέχρι την πιο μεγάλη: κουτσομπολιό, υποκρισία, συντηρητισμός, φαλλοκράτες, επαναστάτριες, μοντέρνοι, μπλα-μπλάδες, φωνές της λογικής, καλλιτέχνες, ψώνια, ψεύτες και λαμόγια, ευαίσθητοι και αναίσθητοι. Αυτός είναι ο κόσμος, αυτό είναι και το ‘’Καφέ’’.
Πώς είναι πλέον η καθημερινότητά σας και πως βιώνετε αυτή την επιτυχία;
Με ευχαριστεί πραγματικά που βλέπω ότι αρκετός κόσμος μέσω μηνυμάτων εκφράζει τον θαυμασμό του προς την σειρά αλλά και προς τον ρόλο μου. Είναι σπουδαίο να κάνεις τόσο κόσμο χαρούμενο αλλά και εκείνοι με τη σειρά τους μας κάνουν το ίδιο χαρούμενους.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή τηλεοπτική σειρά;
Δυνατό story, δυνατούς χαρακτήρες και ‘’δυνατούς’’ συντελεστές (με ταλέντο και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν).
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Μπορώ.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Εξαρτάται το θέμα που θα ήθελε να συζητήσουμε. Αν μου έλεγε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός θα του έλεγα να το κάνει. Να μπει στη δραματική σχολή, να διαβάσει βιβλία, να δει ταινίες και παραστάσεις και να το ακολουθήσει με όλο του το ‘’είναι’’.
Γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας και μεγάλωσε στο Βόλο. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής ‘’Θεμέλιο’’. Παρακολούθησε σεμινάρια θεατρικής γραφής από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τον Λεωνίδα Προυσαλίδη. Σπούδασε Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και Τροφοδοσία.
Στο θέατρο έχει παίξει στην ‘’Επιστροφή της Μαντάμ Ανιές’’ της Μαίης Σεβαστοπούλου (2010), στη ‘’Βεγγέρα’’ του Ηλία Καπετανάκη σε σκηνοθεσία Χάρη Ρώμα (2012), στους ‘’Βράχους’’ της Τζένης Κοσμίδου (2013), στη ‘’Diva’’ του Κ. Ιωκειμίδη σε σκην. Κ. Ζέκου (2014).
Με τη Μόνικα Σαβουλέσκου Βουδούρη συνεργάστηκε στο ‘’Όμορφο ταξίδι των αρκούδων πάντα όπως το διηγείται ένας σαξοφωνίστας που είχε ερωμένη στη Φρανκφούρτη’’ του Ματέι Βισνιέκ (2015), στο ‘’Αστέρι χωρίς όνομα’’ του Μιχαήλ Σεμπαστιάν (2017) (Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο 2Ο Διεθνές Φεστιβάλ Διαβαλκανικού Θεάτρου), στον ‘’Λιποτάκτη’’ (2018) του Μιχαήλ Σόρμπουλ και στο ‘’Titanic Vals’’ (2019) του Τούντορ Μουσατέσκου.
Με τον Χάρη Ρώμα συνεργάστηκε στα έργα ‘’Είδα τον Χάρη με τα μάτια μου’’ (2013), ‘’Αυτός που θα έσωζε τον κόσμο’’ (2013), ‘’Με βασανίζουν οι γυναίκες’’ (2014),‘’Πρότυπος Οίκος Ανοχής’’ (2014) και ‘’Ο Βαφτιστικός της κυρίας’’ (2018-2020).
Επίσης στα παιδικά έργα του Χάρη Ρώμα ‘’Ο Αυτοκράτορας της Σοκολάτας’’(2011) και ‘’Το παιδί που μίλαγε με τα φρούτα’’(2012) στο Θέατρο ‘’Rex’’ , ‘’Ο Μαγικός κόσμος του Σκρουτζ’’ (2015-2017), ‘’Ο Γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες’’ (2017-2018), ‘’Νεφελοκουκοχώρα’’ (2018) αλλά και στην ‘’Μάγισσα Ταραντούλα εκπαιδεύεται’’ της Τζ. Κοσμίδου στο θέατρο Vault (2013) και στην ‘’Σφήκα η Ρίκα στο μαγεμένο δάσος’’ της Α. Γκαλμπένη στο θέατρο ‘’Κνωσσός’’ (2014).
Παράλληλα ασχολείται και με τη συγγραφή και τη μετάφραση. Έργα του: ‘’Μερικοί τον προτιμούν νεκρό’’ σε σκηνοθεσία Ζωζώς Ζάρπα (2010), ‘’Η Δολοφονία του Ραμόν Μαρτίνεζ’’(2012), ‘’Λευκές Σελίδες’’ (2012) σε σκηνοθεσία Κ. Ζέκου, ‘’Εγκαίνια Στοπ’’(2013) και ‘’Faux Dario’’ (2014, 2019) στο Θέατρο ‘’Άρατος’’ σε σκην. Βασίλη Τσικάρα.
Διασκεύασε για το θέατρο Θεμέλιο τη ‘’Δωδέκατη Νύχτα’’ του Σαίξπηρ (2011) και μαζί με τον Χάρη Ρώμα διασκευάσανε το παραμύθι των Γκριμ, ‘’Χάνσελ και Γκρέτελ’’(2012).
Μεταφράσεις του: ‘’Το Όμορφο ταξίδι των αρκούδων πάντα όπως το διηγείται ένας σαξοφωνίστας που είχε ερωμένη στην Φρανκφούρτη’’ του Ματέι Βισνιέκ, ‘’Αστέρι χωρίς όνομα’’ του Μιχαήλ Σεμπαστιάν’’ (Βραβείο Μετάφρασης στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Διαβαλκανικού Θεάτρου), ‘’Η Πράσινη Γάτα’’ της Ελίζε Βιλκ (ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης) σε σκην. Γιάννη Παρασκευόπουλου (2018), ‘’Σαν διαβείς την γέφυρα του Σοβέτο’’ της Μόνικας Σαβουλέσκου Βουδούρη (Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, σε συνεργασία με την Ευγενία Τσελέντη), ‘’Ο Λιποτάκτης’’ του Μιχαήλ Σόρμπουλ (Βραβείο Μετάφρασης στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Διαβαλκανικού Θεάτρου) και ‘’Η Μέση Διάρκεια Ζωής των Πλυντηρίων’’ της Ελίζε Βιλκ (Θέατρο Πρόβα) σε σκην. Νίκου Σακαλίδη.
Στη τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές ‘’Επτά Θανάσιμες Πεθερές- Η Πόντια Πεθερά’’ σκην. Γ. Πετρινιώτη, στα ‘’Ίχνη’’ (5η εντολή) σκην. Β. Τσελεμέγκου, στη τηλεταινία ‘’Μπράβο γιατρέ μου’’ σκην. Β. Βάσσου, στο ‘’Αν ήμουν πλούσιος’’ σκην. Σ. Μαρκίδη και στο ‘’Καφέ της Χαράς’’ σκην. Τ. Μιχαήλ. Στον κινηματογράφο έχει παίξει στον ‘’Ηλία του 16ου’’ σκην. Ν. Ζαπατίνα, στο ‘’Άμα δε σε θέλει’’ σκην. Β. Νεμέα και στην ταινία μικρού μήκους της Μ. Γεωργίου ‘’Επιστρέφει’’.
Γράφει στίχους για Έλληνες και ξένους τραγουδιστές, όπως το ‘’Φιλί μου κλέψε’’ της Μπέσσυς Αργυράκη , το ‘’Mi amor’’ της Pelageya Stefoglo, το ‘’Light up the night’’ της Viorela Moraru και το ‘’Something in your eyes’’ του Peter Wilson . Και τα τέσσερα αυτά τραγούδια σε μουσική του Σάκη Γραββάνη. Πρόσφατα με τον Μάριο Καραμπότη γράψανε το τραγούδι ‘’Dreaming in the rain’’ που ερμήνευσε ο 14χρονος Joseph Kozlovskyi από την Ουκρανία.
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Τσούκα για τις φωτογραφίες. Το styiling του Βαγγέλη Δουκουτσέλη επιμελήθηκε ο σχεδιαστής Πάρης Βαλταδώρος.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
