Η συγγραφέας Μαίρη Βούλγαρη, γράφει στη γραφομηχανή για τον «ΚΩΔΙΚΟΣ ’21: Η επόμενη ημέρα»…
Από την «ελευθερία» της καθημερινότητας στην «αιχμαλωσία» της ζωής μας, λόγω του COVID -19. Πόσο σας επηρέασε αυτή η αλλαγή;
Ασφαλώς θα εννοείς την εικονική ελευθερία, νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι. Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ο άνθρωπος που είναι άνεργος και χρωστά; Πόσο ελεύθερη είναι μια χώρα ανέργων που δεν παράγει και χρωστά; Παρόλα αυτά τα πειραματόζωα την απολαμβάνουν ανέμελα ζώντας στην εικονική πραγματικότητα που τους έφτιαξαν, χωρίς να χρησιμοποιούν στοιχειωδώς τις αισθήσεις τους, ή το μυαλό τους.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξουν. Ούτε είδαν, ούτε άκουσαν κρότον κτιστών ή ήχον. Θα έχεις ακούσει φαντάζομαι το πείραμα με τον βάτραχο. Τον έβαλαν σε χλιαρό νερό, το απολάμβανε τόσο, που δεν πήρε χαμπάρι την σταδιακή αύξηση της θερμότητος, μέχρι που έβρασε… Τώρα ήρθε η ώρα του βρασμού και του σκασμού μας! Δυστυχώς ήταν αναμενόμενο, τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, όλα είναι σχολαστικά προαποφασισμένα. Καμιά φορά ο χρόνος παρατείνεται ανάλογα τις αντιδράσεις, (αν υπάρχουν) των πειραματόζωων. Αλλά όπως βλέπεις τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει, άρα προχωρούν στο επόμενο στάδιο χωρίς εμπόδια και αναστολές. Δυστυχώς ήμουν προετοιμασμένη από χρόνια, τίποτα δεν με ξάφνιασε ούτε ο μακάριος ύπνος των πολλών, κι αυτός αναμενόμενος. «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». Διαχρονικός ο Καβάφης… Κι αν δεν ήμουν σαφής, ο ιός ήταν απλά η πρόφαση, για την καθολική αιχμαλωσία γιατί υπήρξαν και θα υπάρξουν κι άλλοι πολύ χειρότεροι ιοί στο μέλλον.
Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα πως λειτουργήσατε και τι ήταν αυτό που σας έλειψε περισσότερο;
Ρωτάς σε παρελθόντα χρόνο, λες και ήταν κάτι που πέρασε ή που θα περάσει! Η «λογική» μου λείπει, είναι παντελώς απούσα, αλλά όπως φαίνεται δεν έλειψε σε πολλούς, δεν είδα διαμαρτυρίες. Λες να είναι μόνο δικό μου ελάττωμα που δεν μπορώ να συμβιώσω με το παράλογο;
Υπήρχαν στιγμές θυμού ή περισυλλογής;
Θυμός για την σιωπή των αμνών, των καλλιτεχνών, των ποιητών, και οινο-πνευματικών που συνεχίζουν να κάνουν ανώδυνους κύκλους πέριξ του εαυτού τους περιμένοντας μακάρια, ελπίζοντας, πως όλα είναι περαστικά, και ξαφνικά θα ξημερώσει η άλλη μέρα, και όλα θα είναι αν όχι καλύτερα, τουλάχιστον μίζερα όπως είχαν συνηθίσει! Γιατί όλα τα συνηθίζουν τα πειραματόζωα, ακόμα και τις αλυσίδες. Ως δια μαγείας όμως, χωρίς να χρειασθεί να κάνουν ή να πουν τίποτα που θα τους αναγκάσει να βγάλουν το κεφάλι τους από την τρύπα. Στρουθοκαμηλίζει η πλειοψηφία μιμούμενη το εν λόγω πτηνό από φόβο να αντιμετωπίσει και να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Αρνούμενη να πιστέψει την ζοφερή πραγματικότητα του μέλλοντος. Αρνούμενη να αποδεχθεί τις ευθύνες της. Γιατί η σιωπή και η υποταγή, είναι συνενοχή.
Αν σας ζητούσαμε να γράψετε μια ιστορία που βιώσατε μέσα σ’ αυτή την «καραντίνα», ποια θα ήταν αυτή;
Η επίσκεψη μου σε νοσοκομείο! Στο Γεννηματά. Σε εποχή καραντίνας και άνευ ορίων τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ! Ειλικρινά περίμενα να αντικρύσω κάτι ανάλογο, αν όχι σαν την Γιουχάν, αλλά να μοιάζει με όσα έλεγαν τουλάχιστον… Στο προαύλιο και πριν ακόμα πλησιάσω άκουσα φωνές και είδα αναρτημένα πανό με συνθήματα. Οι εργαζόμενοι, ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό στα κάγκελα κυριολεκτικά, απεργούσαν! Και όχι μόνο εκεί, στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας. Προφανώς το «χειροκρότημα» δεν ήταν αρκετό ούτε χρήσιμο για να χορτάσουν. Ήταν απλήρωτοι και λίγοι. Η κυβέρνηση αντί να προσλάβει προσωπικό είχε απολύσει, για πρακτικούς λόγους. Γιατί είχε στο πρόγραμμα να ιδιωτικοποιήσει την δημόσια υγεία και δεν ήθελε να επιβαρύνει τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες με επιπλέον προσωπικό, πρόσθετα βάρη και υποχρεώσεις. Γιατί ήθελε να το κάνει αυτό; Μα όλες οι ευρωπαϊκές χώρες αυτό το σύστημα έχουν! Έχεις ιδιωτική ασφάλιση, μπαίνεις σε νοσοκομείο! Δεν έχεις, πεθαίνεις απ’ έξω, όπως στην Αμερική! Αποικία της είμαστε! Η Ελλάδα, μια προηγμένη και οικονομικά εύπορη χώρα, που δεν χρωστά, παρά μόνο της Μιχαλούς, που οι πολίτες της έχουν την οικονομική ευχέρεια της ιδιωτικής ασφάλισης κατά πλειοψηφία, γιατί θα έπρεπε να είναι η εξαίρεση; Αφού μίλησα λίγο με τους διαμαρτυρομένους εντόνως εργαζόμενους προχώρησα στο εσωτερικό χωρίς πρόβλημα, χωρίς να με σταματήσει ή να με θερμομετρήσει ουδείς! Το νοσοκομείο έρημο κυριολεκτικά, θύμιζε εγκατάλειψη. Φυσικό αφού είχαν ανασταλεί το 80% των προγραμματισμένων επεμβάσεων και εξετάσεων καθώς και των εφημεριών! Άδειο το νοσοκομείο, καμιά σχέση με όσα άκουγα με τρελαμένους ιατρούς που έτρεχαν πανικόβλητοι να προλάβουν τις αθρόες εισαγωγές. Τελικά μιλώντας μαζί τους επιβεβαίωσα τα όσα υποπτευόμουν. Δεν τους νοιάζει πόσοι κι αν πεθάνουν, αρκεί να μην πεθάνουν στο νοσοκομείο. Να μην φανεί η γύμνια του εγκαταλελειμμένου ΕΣΥ. Όλος ο αγώνας, η τρομοκρατία και οι απαγορεύσεις, γι’ αυτό έγιναν; Όταν σε μια συνήθη εφημερία χρόνια τώρα γέμιζαν από τα ράντζα οι διάδρομοι, φαντάσου τι θα συνέβαινε σε μια επιδημία; Την αναβάθμισαν σε πανδημία και μας έκλεισαν μέσα για να γλυτώσουν τα χειρότερα και το κόστος! Όλες οι «πολιτισμένες» χώρες αυτό έκαναν γιατί δεν ήθελαν να προσφέρουν κάτι περισσότερο στον όχλο. Ούτε καν το φάρμακο; Ούτε το φτηνό; Γιατί άραγε; Αυτός ο ιός ήταν «η λύση» για πολλά επικερδή πράγματα προαποφασισμένα που έπρεπε να υλοποιηθούν άμεσα. Κατ’ αρχήν οι ασφαλιστικές εταιρίες που ανήκουν σε τραπεζικούς ομίλους όλες, τρίβουν τα χέρια τους! Πρέπει πάση θυσία να απαλλαγούν από τους πελάτες άνω των 65 ετών. Είναι η ηλικία που αρχίζει ο πελάτης να καταναλώνει ιατρικώς περισσότερα από τα ασφάλιστρα! Αυτός ο ιός ήταν ακριβώς ότι χρειάζονταν! Οι ασφαλιστικές καταφέρνουν απαιτώντας να διεκδικούν τα πάντα, όπως παράδειγμα τις αντικαπνιστικές απαγορεύσεις παγκοσμίως γιατί και οι καπνιστές έβλαπταν τις τσέπες τους. Γιατί το τσιγάρο θεωρείται υπεύθυνο για τους καρκίνους. Γιατί δεν τους συνέφερε να τα βάλουν με αυτούς που δηλητηριάζουν τον πλανήτη με ραδιενέργεια, πολέμους και με τα υπόλοιπα χημικά… Είναι και οι φαρμακοβιομηχανίες που «δουλεύουν» όλες για το καλό μας! Θέλετε δεν θέλετε, θα το πιστέψετε! Όχι πως τους νοιάζει και πολύ πλέον, τώρα που μπήκε το νερό στο αυλάκι; Ούτε που τους νοιάζει η άποψή μας, σαν ινδικά χοιρίδια μας βλέπουν και έτσι μας αντιμετωπίζουν! Το τρίτο σκέλος και το βασικότερο είναι η οικονομία, πιο συγκεκριμένα, το χρήμα πρέπει να μαζευτεί στους ολίγους, γιατί μετά τον πόλεμο σκόρπισε σε πολλά χέρια και δημιουργήθηκαν «τάξεις». Απαράδεκτο, οι «τάξεις» θα εξαφανισθούν, πάραυτα, θα ξαναγίνουν δύο, οι πολύ φτωχοί και εύκολα «διαχειρίσιμοι» και οι πολύ πλούσιοι που θα αποφασίζουν. Έτσι αποφάσισαν! Μία κυβέρνηση, μία θρησκεία και μείωση του πληθυσμού με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο κατά τα 2/3 γιατί έχουμε υπερπληθυσμό.
Ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα στέλνατε σ’ όλους εκείνους που οι συνθήκες τους απαγορεύουν να κάνουν πράξη τα «θέλω» τους;
Δεν απαγορεύουν οι συνθήκες να διεκδικήσουμε τα θέλω μας, αλλά η δειλία ο φόβος και η αναποφασιστικότητα. Οι συνθήκες δεν θα αλλάξουν προς το καλλίτερο, αν δεν αλλάξουμε εμείς, Ας το πάρουν απόφαση, άργησαν! Συνεχίστε να βλέπετε τηλεόραση και ούτε που θα προλάβετε να καταλάβετε τις αλλαγές! Σαν τον βάτραχο.
Αν σας ζητούσαμε να βάζατε έναν τίτλο στη χρονιά που έφυγε, ποιος θα ήταν αυτός;
Οι πολλοί έχουν την ευθύνη για όσα θα συμβούν στο μέλλον και όχι ο χρόνος! Αλίμονο αν περιμέναμε ακίνητοι ο χρόνος να αλλάξει ότι εμείς δεν είμαστε ικανοί να φτιάξουμε.
Οι τέχνες και τα γράμματα, έπεσαν «θύμα» αυτής της καραντίνας ή πιστεύετε πως μέσα από αυτή θα βγουν πιο δυνατές;
Αν υπήρχαν, κάπου δεν θα φαινόντουσαν; Ούτε μια φωνή δεν ακούστηκε τα τελευταία χρόνια, ούτε καν ψίθυρος! Μάλλον αποκοιμήθηκαν αποκαμωμένες από την υπερβολική προσπάθεια. Η καραντίνα δεν είναι δικαιολογία για τίποτα. Η ανυπαρξία τους ξεκίνησε από χρόνια. Ζούμε την εποχή της μετριότητας σε όλους τους τομείς.
Τι ήταν για εσάς το 1821, τι κοινά θα μπορούσε να είχε με το 2021 και πως φαντάζεστε την επόμενη μέρα;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο 1821, 1921, 2021. Χρονολογίες πολέμων και συνεχιζόμενης υποδούλωσης εδαφικής και οικονομικής. Διακόσια χρόνια εικονικής ελευθερίας! Τίποτα δεν άλλαξε, ούτε θα αλλάξει! Ακόμα και οι εχθροί και οι αιώνιοι δανειστές πάντα οι ίδιοι, ούτε φίλους καταφέραμε να αποκτήσουμε… Μια αποικία σκόπιμα χρεωκοπημένη είμαστε με πολλά αφεντικά. Ειλικρινά απορώ τι και γιατί θα γιορτάσουν; Μια ακόμα εικονική πραγματικότητα; Μια ψευδαίσθηση, τάχα ελευθερίας και δημοκρατίας; Διακόσια χρόνια πριν στην εποχή του Καποδίστρια, οι Μαυρομιχαλαίοι παρότι έλεγχαν όλο το εξωτερικό εμπόριο, αρνούνταν να πληρώνουν φόρους. Το ίδιο και η πλούσια Σύρος. Οι Κοτζαμπάσηδες δεν επιθυμούσαν ελεύθερο ελληνικό κράτος. Προτιμούσαν την ασυδοσία του δικού τους πλουτισμού. Εξάλλου ήσαν φοροεισπράκτορες του ελληνικού λαού μαζί με το ιερατείο για λογαριασμό των Τούρκων. Αντίθετα ο Καποδίστριας, πριν ακόμη γίνει κυβερνήτης στην Ελλάδα, πούλησε τα έπιπλά του, το γραφείο του, τις καρέκλες του, το κρεβάτι του και εισέπραξε 50.000 ρούβλια τα οποία τα έστειλε εδώ στην Ελλάδα και τα πήραν ο Μαυροκορδάτος και ο Κουντουριώτης. Δεν δέχθηκε ούτε καν το μισθό του Κυβερνήτη που ήταν τότε 35.000 χρυσά ισπανικά τάλιρα. Ως και τα δάνεια που έγιναν από την Αγγλία, με υποθήκευση γαιών της Αργολίδας και με δυσβάσταχτα επιτόκια κι αυτά φαγώθηκαν από τους Έλληνες που ήρθαν από την Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκαν να χρηματοδοτήσουν τον Εμφύλιο εναντίον των αγνών πατριωτών, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Ανδρούτσου, Νικηταρά, από τους οποίους εξαγόραζαν τα παλικάρια τους, με τα λεφτά του δανείου, για να ελέγχουν εκείνοι την εξουσία. Διακόσια χρόνια από τότε οι σύγχρονοι Κοτζαμπάσηδες, χρεοκοπούν την Ελλάδα ξανά και ξανά με δάνεια «τα λεγόμενα μνημόνια», όπως και οι πρόγονοί τους, για να καλύψουν αυτά που έφαγαν σε αρπαχτές, σε κλεψιές και σε μίζες. Είναι όλοι αυτοί που θησαύρισαν σε βάρος της πατρίδας και των οποίων τα ονόματα είναι σε λίστες. Κι επειδή είναι τόσα πολλά δεν διώχθηκαν δικαστικά, γιατί θα κλεινόταν φυλακή όλη σχεδόν η επώνυμη πολιτική Ελλάδα. Κι όπως οι παλιοί Κοτζαμπάσηδες αρνούνταν να πληρώνουν φόρο επί εποχής Καποδίστρια, το ίδιο και οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες, για δεκαετίες αρνούνταν να πληρώνουν φόρο. Όλα τα διαπλεκόμενα κανάλια παρουσιάζουν για αλήθεια την αληθοφάνεια, φιλοτεχνούν μια ανύπαρκτη πραγματικότητα και τα «παίρνουν» χοντρά σε εκατομμύρια από την κυβέρνηση για να της πλέκουν το εγκώμιο. Όπως στα χρόνια της επανάστασης του 1821 η εφημερίδα του Πολυζωΐδη, ο «Απόλλων» πολεμούσε με λύσσα τον Καποδίστρια, το ίδιο συμβαίνει και τώρα από εκείνους που ρημάξανε και κλέψανε τη χώρα, εκδότες και πολιτικοί. Διακόσια χρόνια από το 1821 και τίποτα δεν άλλαξε ούτε η χώρα ούτε η νοοτροπία. Ίδιοι άνθρωποι, ίδιοι τρόποι διοίκησης της χώρας, ίδιοι τρόποι κατάχρησης της εξουσίας. Αυτή μάλλον τη νοοτροπία θα γιορτάσουν τα ψιμυθιωμένα πρόσωπα, που η σχέση τους με το αληθινό πνεύμα του 1821 είναι όση και η σχέση του ήλιου με τα μεσάνυχτα. Αν δεν αλλάξουμε εμείς… σιγά να μην αλλάξουμε...
Παύλος Ανδριάς by aylogyrosnews
