Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα βιβλίο γεμάτο περιπέτεια και αγωνία, με εικόνες ατμοσφαιρικές και γεγονότα που μας παρασύρουν σε απανωτά διλλήματα, βάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το μυαλό μας μπροστά σ’ ένα παιχνίδι αναζήτησης για το τι θα συμβεί, πριν μας το φανερώσουν οι «ήρωές» του.
Δυνατό στην πλοκή, εκρηκτικό στην περιγραφή και άκρως αποκαλυπτικό, όταν η συγγραφέας δίνει «εντολή» στην πένα της να ρίξει φως στο σκοτάδι του μυστηρίου.
Η Ελευθερία Μεταξά, δημιουργεί εικόνες, χτίζει δυνατούς χαρακτήρες με ανθρώπινες αδυναμίες και λάθη, δίνει φωνή στις ψυχές των «ηρώων» της, δίχως να ξεχνά πως το ζητούμενο είναι το «αίτιο», εκείνο που δυναμιτίζει την ιστορία, που «αναγκάζει» τα «κίνητρα» να φανερώσουν το μυστήριο που είναι θαμμένο κατά μία έννοια, στο Σπήλαιο των Λιμνών.
Ένα σπήλαιο καλυμμένο μ’ ένα πέπλο μυστηρίου σας καλεί κοντά του, προκαλώντας σας να λύσετε πρώτοι τους γρίφους, πριν η Νατάσα Βάλβη… πάρει τον λόγο!
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το συγγραφικό της δημιούργημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας
Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται αναφέρετε στην ενότητα «Ευχαριστίες» στο βιβλίο σας, δίνοντάς μου το δικαίωμα να σας ρωτήσω, πως και γιατί μετά από κάποια χρόνια ο «Σπασμένος καθρέφτης» έρχεται και συναντά την «Κόρη της λήθης»;
Ο «Σπασμένος καθρέφτης» είναι ένα βιβλίο που πράγματι αγαπώ πολύ και πάντα πίστευα ότι δεν είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του. Αρκετοί αναγνώστες μού έστελναν μηνύματα γράφοντάς μου ότι το αναζητούσαν, αλλά καθώς ήταν εξαντλημένο από τον προηγούμενο εκδοτικό μου οίκο, δεν μπορούσαν να το βρουν. Έτσι, όταν οι εκδόσεις Μίνωας αποφάσισαν να το επανεκδώσουν, ένιωσα μεγάλη χαρά που θα ξεκινούσε ένα δεύτερο «ταξίδι» και που ο κόσμος θα γνώριζε τη Νατάσα, τη Μόϊρα, τον Παντελή, τον αστυνόμο Ρήγα και τους άλλους ήρωες της ιστορίας. Έτσι, ο «Σπασμένος καθρέφτης» έγινε η «Κόρη της λήθης» (ο τίτλος έπρεπε να αλλάξει, για να μη δημιουργηθεί σύγχυση με το προηγούμενο βιβλίο μου, το «Ίχνος στον καθρέφτη») και με τον νέο του τίτλο ξανασυστήνεται στους αναγνώστες.
Πόσο εύκολο ήταν να ξαναγράψετε από την αρχή το βιβλίο και τι συμβολίζει ο λευκός κύκλος στον τίτλο του;
Πράγματι, το βιβλίο γράφτηκε από την αρχή. Η ιστορία είναι, βέβαια, η ίδια, ωστόσο μετά από τόσα χρόνια πιστεύω πως η γραφή μου εξελίχθηκε και ωρίμασε, διαμόρφωσα ένα προσωπικό ύφος που αποτυπώνω στο χαρτί. Διαπίστωσα ότι υπήρχαν κάποια κενά στην ιστορία, οπότε πρόσθεσα μερικές σκηνές για να αιτιολογούνται τα πάντα με ακρίβεια και πειστικότητα. Όσο για τον λευκό κύκλο στον τίτλο, νομίζω πως ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να σας απαντήσει στην ερώτηση αυτή είναι ο Ιάκωβος Ψαρίδης, στον οποίον οφείλεται το υπέροχο και τόσο ατμοσφαιρικό εξώφυλλο του βιβλίου. Όταν το είδα, ο λευκός κύκλος ήταν το πρώτο πράγμα που τράβηξε την προσοχή μου. Για μένα συμβολίζει ένα άνοιγμα, μια πύλη, μέσα από την οποία αναδύονται όλα τα μυστικά του παρελθόντος που έρχονται στο φως και απειλούν το παρόν.
Ποιος είναι ο ρόλος της Μόϊρα, στην εξέλιξη της ιστορίας και πόσο κομβική είναι η παρουσία της μέσα σ’ αυτή;
Η Μόϊρα είναι ένα πρόσωπο-κλειδί στην ιστορία, καθώς από την αρχή είναι ξεκάθαρο πως αυτή ευθύνεται για τα εγκλήματα που διαπράττονται στην Κλειτορία. Το ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι αναγνώστες είναι όχι μόνο γιατί διαπράττει τα εγκλήματα αλλά και για ποιον λόγο εμπλέκει σε αυτά τη Νατάσα, παρουσιάζοντάς την ως ένοχη. Η παρουσία της Μόϊρας είναι κομβική, γιατί αποτελεί το πρόσωπο που κινεί τα νήματα της ιστορίας, κρύβεται στο σκοτάδι και στήνει μια θανάσιμη παγίδα στη Νατάσα, φέρνοντας στο φως αλήθειες και μυστικά του παρελθόντος.
Τι ρόλο παίζει η συγγραφή στη ζωή σας και πως λειτουργεί στον ψυχισμό σας κάθε «ιστορία» που αποτυπώνετε πάνω στο χαρτί;
Η συγγραφή είναι για μένα ανάγκη, αποτελεί ένα κομμάτι του εαυτού μου, ένα μέρος της ψυχής μου, μια μεγάλη και ατελείωτη αγάπη. Κάθε ιστορία που αποτυπώνω στο χαρτί με φορτίζει συναισθηματικά, αλλά παράλληλα με αποφορτίζει, με λυτρώνει. Νομίζω πως εκτός από όλα τα παραπάνω, η συγγραφή είναι τελικά και ψυχοθεραπεία.
Πως γίνεται η αναζήτηση των θεμάτων για την κάθε ιστορία που γράφετε και ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που σας εξιτάρει κατά τη συγγραφή του;
Μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω αναζητήσει ποτέ κάποιο θέμα∙ αντιθέτως, το θέμα έρχεται σε μένα με την έννοια της έμπνευσης. Μια τυχαία συζήτηση, μια εικόνα, ακόμα κι ένας στίχος τραγουδιού, λειτουργούν ως έναυσμα για τη δημιουργία μιας καινούργιας ιστορίας. Αυτό που με εξιτάρει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της συγγραφής είναι να πλάσω το μυστήριο, να πλέξω τον γρίφο τον οποίο καλούμαι εγώ πρώτη να λύσω, να οδηγήσω τον αναγνώστη βήμα-βήμα στην αποκάλυψη της αλήθειας, μιας αλήθειας που πρέπει να είναι απόλυτα πειστική και τεκμηριωμένη.
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες, για να διαβάσουν την «Κόρη της λήθης;»
Η «Κόρη της λήθης» είναι μια ιστορία γεμάτη αγωνία και μυστήριο, με φόντο την Κλειτορία και το μαγευτικό Σπήλαιο των λιμνών. Αναφέρεται στα λάθη του παρελθόντος που απειλούν το παρόν των ηρώων (παρότι οι ίδιοι δεν ευθύνονται για τα λάθη αυτά), στην αέναη σύγκρουση του καλού με το κακό (ωστόσο, τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό δεν είναι πάντα ευδιάκριτα και ξεκάθαρα), στον εύθραυστο ψυχισμό κάποιων ανθρώπων που τραυματίζεται ανεπανόρθωτα (με τραγικές συνέπειες τόσο για τους ανθρώπους αυτούς όσο και για τους γύρω τους). Η «Κόρη της λήθης» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, οδηγώντας τον στον σκοτεινό κόσμο της Μόϊρας και στο φως που περιβάλλει τη Νατάσα (ή και το αντίστροφο…)
Σας ευχαριστώ θερμά!
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
