Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από έρωτα, ένα βιβλίο που υμνεί την αγάπη, με πρωταγωνιστές τον Αλέξη, τον Λουκά και την Μαρίνα.
Η Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη με τον ξεχωριστό τρόπο γραφή της, μας ταξιδεύει εκεί που η ζωή συναντά τον έρωτα, το πάθος, τη γαλήνη, εκεί που κάθε λέξη, κάθε πράξη φανερώνει το μεγαλείο της αγάπης…
Μέσα από μια πλούσια περιγραφή συναισθημάτων και καταστάσεων, οι ήρωες του βιβλίου μας μεταφέρουν στο δικό τους κόσμο. Σ’ έναν κόσμο που αν και σε κάποιο σημείο της διαδρομής ακολούθησαν τα θέλω των άλλων, βρήκαν τη δύναμη και αντιστάθηκαν, βρήκαν τη δύναμη και έζησαν το δικό τους όνειρο.
Το «Δυο νύχτες έρωτα» είναι η ίδια ζωή, είναι αυτό που ο καθένας θα ήθελε να ζήσει και να βιώσει, από τη στιγμή που το «είναι» του, έχει τη δύναμη να σηκώσει το ανάστημά του και να διεκδικήσει τα όσα του ανήκουν.
Οι εικόνες και οι περιγραφές μαγεύουν τον αναγνώστη, η «χαρτογράφηση» των χαρακτήρων δίνουν πνοή στην πλοκή της ιστορίας, με την εξιστόρηση των γεγονότων να μας συγκινεί και να μας «φανερώνει» την πραγματική φύση του ανθρώπου…
Είμαι σίγουρος, πως διαβάζοντάς το θα νιώσετε την ανάγκη να ρίξετε κλεφτές ματιές στο δικό σας παρελθόν, στα δικά σας θέλω… στα δικά σας παιχνίδια του έρωτα, κάτω από το φως του φεγγαριού.
Διαβάστε το και επιτρέψτε στον εαυτό σας να παρασυρθεί και να ονειρευτεί, ξανά και ξανά…
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το συγγραφικό της δημιούργημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κάνω συλλογή από ιστορίες. Ιστορίες ανθρώπων. Τις κρύβω προσεκτικά στα κουτάκια του νου και της καρδιάς μου. Εύθραυστες είναι, ευάλωτες. Τις προσέχω σαν τα μάτια μου, τις νανουρίζω στην αγκαλιά μου κι έπειτα όταν νιώθω πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή, τις ζωντανεύω. Το «Δυο νύχτες έρωτα», το καινούργιο μυθιστόρημά μου είναι η ιστορία μιας οικογένειας που γνωρίζω. Στα χνάρια της βάδισα σε αυτό το μυθιστόρημα. Ξεκίνησα να γράφω από χρόνια πολέμου, χρόνια δύσκολα για την πατρίδα μας, έφτασα ως το σήμερα. Πρόκληση ήταν για μένα να αφηγηθώ τη ζωή και τις περιπέτειες κάθε μέλους της οικογένειας. Άλλους τους αντίκρισα από κοντά κι άλλους λίγο πιο μακριά. Αυτό που με ώθησε να αποτυπώσω τη ζωή της ήταν το θέμα με το οποίο λαχταρούσα να ασχοληθώ: οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας. Ο κάθε ένας από τους ήρωές μου προχωράει σε μονοπάτι διαφορετικό. Μερικοί επιλέγουν δρόμους χωρίς αντιστάσεις που εξυπηρετούν το εγώ τους, κυνηγούν την ατομική τους ευχαρίστηση, επιτρέπουν στον χαρακτήρα τους να γίνει το πεπρωμένο τους, ενώ άλλοι επιλέγουν τον μονόδρομο της αγάπης. Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις επιλογές μας, σημαντικές ή ασήμαντες. Επιλέγουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία μας. Αγαπάμε άραγε ειλικρινά τον εαυτό μας, ώστε να αποφασίσουμε σωστά, να του προσφέρουμε όλα όσα έχει ανάγκη; Και στις προσωπικές μας σχέσεις; Πρέπει να διαλέξουμε με βάση τη λογική ή την καρδιά μας; Τι θα συμβεί αν βρεθούμε σε δίλημμα;
«Η ζωή των ηρώων μου, είναι ένα ταξίδι», γράφετε στην εισαγωγή του βιβλίου σας. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό; Τι σας «γοητεύει» μέχρι τον τελικό προορισμό;
Με γοητεύει να αντικρίζω τους ήρωές μου με ένα καθάριο βλέμμα. Να τους ακούω. Με προσοχή. Να τους νιώθω. Να χρωματίζω τις εμπειρίες τους, να προσπαθώ να αναδείξω την πολυπλοκότητα κάθε απόφασής τους. Το «Δυο νύχτες έρωτα» κρύβει μέσα του όλα όσα βίωσαν, φέρνει στην επιφάνεια όμορφες και δύσκολες εποχές, πλημμυρίζει τις σελίδες συναισθήματα. Ταξιδεύει στις εμπειρίες τους, στην ορφάνια, στον πόνο, στη μοναξιά, αλλά και στις χαρές, τα γέλια και τα κλάματα τους, στα μονοπάτια του έρωτα, στο μεγαλείο της αγάπης. Παλεύει να ακούσει τις ανάσες της ψυχής τους ανάμεσα στις σκέψεις, στα λόγια, στις πράξεις τους. Πάλεψα να σπάσω τις αόρατες αλυσίδες που κρατούσαν δέσμια τα εφτασφράγιστα οικογενειακά μυστικά, να αποκαλύψω πάθη και λάθη χρόνων, σκληρές αλήθειες. Ήρθα αντιμέτωπη με κάθε σκοτεινό σημείο, το έφερα στο φως, «ξεσκόνισα» προσωπικότητες. Κι αυτό είναι κάτι που με ξετρελαίνει!
Πως μπορεί το χρώμα των ματιών να λειτουργεί ως «μέσο» εξέλιξης της πλοκής του βιβλίου σας;
Η ίδια η ζωή είναι ο καλύτερος συγγραφέας, παίζει παιχνίδια απρόοπτα, αλλοπρόσαλλα. Το χρώμα των ματιών παίζει σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Κάποια από τα μέλη της οικογένειας έχουν ένα τόσο φωτεινό, τόσο παράξενο και λαμπερό μαζί χρώμα. Μοναδικό, σπάνιο. Δεν είναι γαλάζιο, δεν είναι μπλε, θάλασσα ανταριασμένη είναι. Θάλασσα που συμπαρασύρει τα πάντα μέσα της. Κι αυτό το χρώμα λειτουργεί ως καταλύτης, γιατί φέρνει στο φως εφτασφράγιστα μυστικά, μυστικά που δύσκολα θα έρχονταν στην επιφάνεια και πυροδοτεί ανατρεπτικές εξελίξεις!
Πόση δύναμη μπορεί να «κρύβει» μέσα της μια φιλία;
Το «Δύο νύχτες έρωτα» είναι η ιστορία μιας σπάνιας φιλίας. Εμπλουτίζει τη ζωή μας ο φίλος ο πραγματικός, μπορεί ακόμα και να την αλλάξει. Το δέσιμο είναι ακλόνητο, ανθεκτικό. Ενωμένοι ψυχικά είναι οι φίλοι. Γελούν και κλαίνε ο ένας στον ώμο του άλλου, αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι όμως η φιλία πολυτιμότερη από την οικογένεια κι από τον έρωτα ακόμα; Η μοίρα ένωσε με έναν άρρηκτο δεσμό τον Λουκά και τον Αλέξη, τους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου, στους οποίους είναι αφιερωμένο και το εξώφυλλο. Γεννήθηκαν την ίδια μέρα, μεγάλωσαν στο ίδιο χωριό, έγιναν οι καλύτεροι φίλοι και… μα αυτό που κρύβεται ανάμεσά τους, πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας… Ώσπου έμαθαν ένα συγκλονιστικό μυστικό, ώσπου αγάπησαν παθιασμένα την ίδια γυναίκα: Τη Μαρίνα.
Είμαστε τελικά αιχμάλωτοι των αποφάσεων των άλλων, αυτών που νοιάζονται για εμάς;
Επίκεντρο του βιβλίου είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Όσες καθορίζουν, διαμορφώνουν, βαραίνουν τη ζωή μας. «Τα καλά παιδιά δε θυμώνουν, δε δυσανασχετούν, δεν γκρινιάζουν, δεν παραπονιούνται», αναφέρει μια ηρωίδα, σε κάποιο σημείο. Κάποιες φορές είμαστε αιχμάλωτοι των αποφάσεων των άλλων. Ζούμε μέσα στην αγωνία να αποδείξουμε πως αξίζουμε. Κι είναι γονείς που πείθουν τα παιδιά τους πως μόνο εκείνοι γνωρίζουν το καλό τους, εγκρίνουν ακόμα και τα συναισθήματά τους. Κι είναι παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς ποτέ να τολμήσουν να υψώσουν το ανάστημά τους. Δυσκολεύονται να πουν «όχι». Φοβούνται. Ντρέπονται. Οι επιθυμίες, οι προτεραιότητές τους, οι ανάγκες τους, ένα κουβάρι μπλεγμένο μέσα τους. Γιατί άραγε νοιαζόμαστε για το τι πιστεύουν οι άλλοι για τις δικές μας πράξεις; Γιατί λαχταράμε την αποδοχή τους; Γιατί αγωνιούμε για την αντίδρασή τους και δεν προχωράμε απερίσπαστοι στη ζωή μας; Μήπως γιατί έχουμε συνηθίσει να καθοδηγούν τις σκέψεις και τις πράξεις μας; Είμαστε τελικά αιχμάλωτοι των αποφάσεων του άλλων ή μπορούμε να κατακτήσουμε την προσωπική μας ελευθερία; Κι αυτό είναι κάτι που θα αφήσω να σας απαντήσει το ίδιο το βιβλίο.
Υπάρχει μέτρο στον έρωτα;
Η πραγματική αγάπη δεν έχει μέτρο, ούτε ζύγι. Εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις, δεν εξαναγκάζεται, δεν ορίζεται. Επιμένει, ονειρεύεται, παρασέρνει.
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες, για να διαβάσουν αυτό σας το πόνημα;
Τους προσκαλώ να ταξιδέψουν σε ένα βιβλίο που αναρωτιέται αν μοιάζει άραγε με το φεγγάρι ο άνθρωπος. Αν έχει μια ορατή, φωτεινή πλευρά και μια σκοτεινή, αθέατη, που δεν μπορεί κανένας να δει; Μήπως το αληθινό του πρόσωπο δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος; Τους προτρέπω να χαρούν τις ομορφιές της Ελλάδας, να γνωρίσουν κάθε πτυχή της προσωπικότητας των ηρώων, ταξιδεύοντας παρέα τους στο Σκρα και τη Γαλάζια του Λίμνη, στη Χίο, στη Θάσο, στη μικρή χώρα των θαυμάτων, τη Χαλκιδική, αλλά και να γιορτάσουν το κατάλευκο λευκό που λαμπυρίζει, σε ένα νησί ευλογημένο, σαγηνευτικό: την Πάρο. Τους εύχομαι να ακούνε πάντοτε όσα φωνάζει η καρδιά τους. Χρειάζεται τόλμη να την καθαρίζουν απ’ τα αγκάθια. Εύχομαι οι δυο νύχτες έρωτα στη δική τους τη ζωή να τους οδηγούν στον δρόμο της σωστής επιλογής, να απολαμβάνουν κάθε μέρα το θαύμα...
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε ΕΔΩ
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
