Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε τον «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου του…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Είναι στιγμές που πιάνοντας ένα βιβλίο στα χέρια σου αναρωτιέσαι αν αυτό γράφτηκε για σένα ή αν ο συγγραφέας είναι ένας «πράκτορας» που παρακολουθεί εδώ και χρόνια τη ζωή σου ή που γνωρίζει τι θα γίνει την επόμενη ημέρα.
Έτσι, παίρνοντας στα χέρια μου το βιβλίο του Γιώργου «Κορώνα στο κεφάλι μας», δεν σας κρύβω πως εντυπωσιάστηκα, καθώς μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι τον είχα δίπλα μου και μου μιλούσε, παρασύροντάς με σε έναν δικό του «κόσμο» γεμάτο τοποθετήσεις, εξηγήσεις, απαντήσεις και λύσεις για καθετί που «παραπλανά» και υπνωτίζει τον ανθρώπινο νου.
Ένας νέος συγγραφέας που χειρίζεται άριστα τον γραπτό λόγο, τολμά να κάνει την υπέρβαση, τολμά να πει εκείνες τις αλήθειες που πολλοί ίσως από εμάς δεν θέλουμε να δεχθούμε, γιατί ίσως μας «χαλάνε» ή «αντιβαίνουν» στους δικούς μας κανόνες και τα «πρέπει».
Με μεστό λόγο και χωρίς να «ρητορεύει» άσκοπα, μας ταξιδεύει στο χθες… και καθώς καταφέρνει να σταθεί όρθιος στην περίοδο της όποιας μορφής «καραντίνας», έρχεται στο σήμερα και μας γεμίζει αισιοδοξία, εκεί που άλλοι λιγοψυχούν και κάνουν λόγο για αδιέξοδα.
Διαβάστε το και δείτε το πως ένας νέος άνθρωπος έχει τον τρόπο να μας βγάλει από το λήθαργο της ψευδαίσθησης.
Αλλά ας ακούσουμε τον ίδιο τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το συγγραφικό δημιούργημά του.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Στην ουσία ήταν ένα συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε κάπου στο ξεκίνημα της δεύτερης και πιο «σκληρής» καραντίνας, κάτι που τελικά θα κουβαλούσα για καιρό... Εκείνη την περίοδο ορισμένα πράγματα είχαν αρχίσει να μου φαίνονται κάπως περίεργα όπως αυτά παρουσιάζονταν, όμως μιλώντας με πολύ κόσμο έβλεπα πως για άλλους όλα ήταν πολύ πιο απλά. Ήταν δηλαδή της άποψης ότι αφού τους έλεγαν οι αρμόδιοι πως τα πράγματα είναι «έτσι», τότε δεν υπήρχε λόγος να το ψάχνουν παραπέρα και δήλωναν διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι τους πουν, μια που ήταν ξεκάθαρα αυτό που «πρέπει». Γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν πολύ δύσκολο να εξηγήσω σε κάποιον με τόσο παγιωμένη άποψη το τι πιστεύω και γιατί το πιστεύω, ειδικά μάλιστα σε μια σύντομη κουβέντα που μπορεί να γινόταν «στο πόδι». Ήταν, όμως, κάτι που είχα μεγάλη ανάγκη να το κάνω. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, ήταν το βιβλίο αυτό όπου μπόρεσα να αναπτύξω το σκεπτικό μου χωρίς βιασύνη και χωρίς εκπτώσεις, για όποιον θα ήθελε να γνωρίσει και τη δική μου οπτική.
Ποιος είναι ο «συμβολισμός» του τίτλου αυτού του βιβλίου και πώς πιστεύετε πως θα λειτουργήσει στον ψυχισμό του αναγνώστη;
Η αλήθεια είναι ότι συνηθίζω να χρησιμοποιώ πολύ συχνά λογοπαίγνια στον τρόπο που εκφράζομαι. Η λέξη «κορώνα» προέκυψε από το είδος του ιού τον οποίο και «φορτωθήκαμε» στο κεφάλι μας για τόσο καιρό. Επίσης, μαζί με τον ιό αποκτήσαμε «πακέτο» και κάποιους ανθρώπους τους οποίους βάλαμε πολύ ψηλά και κρεμαστήκαμε από τα χείλη τους για να μας πουν τι να κάνουμε. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μπορεί να εκλάβει με διαφορετικό τρόπο τον τίτλο, όπως συμβαίνει άλλωστε και με τα περισσότερα πράγματα γύρω μας…
Σας αρέσει να παρατηρείτε τους ανθρώπους, τις αντιδράσεις και το σκεπτικό τους;
Εννοείται! Είναι κάτι που το κάνω ασυναίσθητα από παιδί και είτε με ωθεί στη δημιουργία, όπως έγινε με αυτό το δοκίμιο, είτε απλά κρατάω τα συμπεράσματά μου και προχωράω. Την περίοδο της καραντίνας που ο κόσμος είχε αυξημένη ανάγκη να μιλήσει έπιανα συχνά την κουβέντα με αγνώστους στο δρόμο και τις πλατείες, γεγονός που με οδήγησε σε πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία και έχω καταγράψει φυσικά.
Υπάρχει «καθαρό βλέμμα» ώστε ν’ αντιληφθούμε τα σημεία των καιρών ή ακόμα εξακολουθούμε ν’ ακολουθούμε «τυφλά» κάποιους «μπροστάρηδες»;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που χωράει πολύ συζήτηση. Θα πω απλά ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται «out of the box», αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει να ακολουθούμε «τυφλά». Είναι ένας συνδυασμός συνήθειας και φόβου για κάτι πέρα από αυτό που γνωρίζουμε. Έτσι το πιο εύκολο είναι να εμπιστευτούμε κάποιον άλλο «που ξέρει» για να μας οδηγήσει. Θέλω, όμως, από την άλλη να τονίσω πως στις μέρες μας άνθρωποι που «το ψάχνουν», προσπαθώντας να ξεφύγουν από το ψέμα και την παραπληροφόρηση είναι πολύ πιθανό να πέσουν θύματα κάποιου νέου «σωτήρα» και να τον ακολουθήσουν φορώντας παρωπίδες ξανά. Αυτό συμβαίνει λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχουν να πιστέψουν σε κάτι και ειδικά στην εποχή των social media και του «clickbait» είναι εύκολο κάποιος να παραπλανηθεί.
Θα μπορούσατε να φανταστείτε μια κοινωνία απαλλαγμένη από «νουθεσίες» και υπερβολές;
Νομίζω ότι και οι «νουθεσίες» και οι υπερβολές, όπως και πολλά ακόμη κακώς κείμενα, θα είναι πάντα εκεί. Απλά ίσως υπάρχει τρόπος να χάσουν την τόσο μεγάλη ισχύ τους, κάτι που εξαρτάται, όμως, αποκλειστικά από εμάς. Όσο χτίζουμε ένα καλύτερο κριτήριο για τα πράγματα, τόσο πιο δύσκολο θα είναι κάποιος να μας χειραγωγήσει.
Υπήρξαν στιγμές στη ζωή σας που αναγκαστήκατε να πείτε: «Βρε τι μου θυμίζει;»
Φυσικά! Και εδώ μου δίνετε την πάσα να μιλήσω λίγο για την ενότητα που έχει ακριβώς αυτό τον τίτλο – «Βρε τι μου θυμίζει». Μέσα στους τρελούς ρυθμούς της ζωής μας, ξεχνάμε εύκολα κι ενώ πολλές φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται μπορεί αυτό να μην πέσει καν στην αντίληψή μας. Στη συγκεκριμένη ενότητα του βιβλίου αναφέρονται ομοιότητες της περιόδου της πανδημίας με άλλα γεγονότα που ζήσαμε στο παρελθόν.
Τι θα λέγατε στον απλό αναγνώστη ώστε να μπει στη διαδικασία να διαβάσει αυτό σας το πόνημα;
Αρχικά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι μια και ίσως λόγω του ότι προκειται για δοκίμιο και μάλιστα με θέμα την πανδημία, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι είναι «δύσκολο» και ίσως αποθαρρυνθεί. Απεναντίας, το βιβλίο «Κορώνα στο κεφάλι μας» δεν είναι για παράδειγμα ένα ακαδημαϊκό βιβλίο με παραπομπές σε επιστημονικές μελέτες και Ιατρικούς όρους, ούτε ένα φιλοσοφικό δοκίμιο αυστηρά για τους μυημένους στο είδος. Με λίγα λόγια, απευθύνεται σε όλους. Σε κάποια σημεία θυμίζει προσωπικό ημερολόγιο και αλλού προσπαθεί να προσεγγίσει τα πράγματα μέσα από ένα κοινωνιολογικό πρίσμα και βασικές γνώσεις Ψυχολογίας, θέτοντας ερωτήματα που μπορεί να έχει ο καθένας από εμάς. Κάποιος ίσως δει τον εαυτό του στα αναγραφόμενα και άλλος ίσως καταλάβει λίγο καλύτερα τον τρόπο που λειτούργησαν οι άνθρωποι δίπλα του. Σε τελική ανάλυση αυτό είναι το βασικό θέμα του βιβλίου – η ανθρώπινη συμπεριφορά μέσα στις πρωτόγνωρες αυτές καταστάσεις που βιώσαμε.
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
